نقش مولفه های حالت فراشناختی در خود نظم جویی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش حالت فراشناختی و مولفه های آن در خود نظم جویی دانش-آموزان بود. روش:‌ پژوهش از نوع همبستگی و جامعه شامل 31263 نفر دانش آموز دبیرستانی بود. بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای، 139 دانش آموز شامل 64 پسر، 75 دختر از مناطق 2 و 6 شهر تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه حالت فراشناختی اونیل و عابدی، 1996 و پرسشنامه خودنظم-جویی پنتریچ و دی گروت، 1990 پاسخ دادند. داده ها با استفاده از رگرسیون چند گانه و تحلیل واریانس چند متغیری یک راهه تحلیل شد. یافته ها: یافته ها رابطه مثبت حالت فراشناختی و خود-نظم جویی را نشان داد به گونه ای که مولفه های حالت فراشناختی شامل آگاهی فراشناختی، راهبرد شناختی، خود بازبینی و برنامه ریزی 57 درصد از واریانس خودنظم جویی را پیش بینی می کردند. علاوه براین، تفاوت بین دانش آموزان دختر و پسر در مولفه برنامه ریزی معنا دار بود و دختران وضعیت بهتری در این مولفه نسبت به پسران داشتند. ولی تفاوت آن ها در سایر مولفه های فراشناختی، معنا دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به رابطه مثبت حالت فراشناختی با خودنظم جویی، آموزش مولفه های حالت فراشناختی می تواند در افزایش بازبینی فراشناختی، کنترل فراشناختی و خودنظم جویی دانش آموزان موثر باشد و پیشرفت تحصیلی آن ها را تسهیل کند.