باورهای خودکارآمدی، هیجان‌های پیشرفت و بهزیستی تحصیلی: یک تحلیل میانجیگر

هدف: این پژوهش با هدف آزمون نقش واسطه‌ای هیجا‌ن‌های پیشرفت در رابطه‌ بین باور‌های خودکارآمدی با بهزیستی تحصیلی در دانشجویان انجام شد.روش: 300 دانشجوی کارشناسی (150 پسر و 150 دختر) که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، به پرسشنامه‌ خودکارآمدی تحصیلی (زاژاکووا، لینچ و اسپنشادا، 2005)، نسخه‌ کوتاه پرسشنامه هیجا‌ن‌های پیشرفت (عبدالله‌پور، 1394)، سیاهه‌ مشغولیت تحصیلی (سالملا آرو و آپادایا، 2012) و سیاهه‌ فرسودگی تحصیلی (سالملا آرو، کیورا، لسکینن و نورمی، 2009) پاسخ دادند. برای آزمون مدل پیشنهادی پژوهش از روش آماری مدل‌یابی معادله ساختاری استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی واسطه‌مندی نسبی هیجا‌ن‌های پیشرفت در رابطه باور‌های خودکارآمدی تحصیلی با بهزیستی تحصیلی در دانشجویان با داده‌ها برازش مطلوبی داشت. همچنین، نتایج نشان داد که در مدل مفروض، تمامی وزن‌های رگرسیونی (به جز ضرایب مسیر مربوط به اثر مستقیم باور‌های خودکارآمدی تحصیلی بر مشغولیت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی) از لحاظ آماری معنادار بودند و در این مدل به ترتیب 61 و 59 درصد از پراکندگی نمرات مشغولیت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی از طریق متغیر‌های مکنون خودکارآمدی تحصیلی و هیجا‌ن‌های پیشرفت تبیین شد.نتیجه‌گیری: این یافته‌ها با پیش‌بینی بهزیستی تحصیلی به عنوان یک نشانگر کیفی اثربخشی زندگی تحصیلی یادگیرندگان از طریق باور‌های خودکارآمدی تحصیلی، شواهدی مضاعف و تکمیل‌کننده‌ای را در دفاع از آموزه‌های نظریه‌ کنترل ارزش هیجانات پیشرفت، فراهم آورد.

academic self-efficacy, achievement emotions and academic well-being: a mediation analysis

aim: this study examined the mediating effect of achievement emotions on the relationship between academic self-efficacy and academic well-being among male and female university students. method: in this correlational study, 300 students (150 male and 150 female) were selected through available sampling and responded to the academic self-efficacy questionnaire (ase, zajacova, lynch espenshade, 2005), the achievement emotions questionnaire-revised (aeq-r, abdollahpour, 1394), the schoolwork engagement inventory (sei, salmela-aro upadaya, 2012), and the school burnout inventory (sbi, salmela-aro, kiuru, leskinen nurmi, 2009). structural equation modeling was used to assess the hypothesized model. results: the results indicated that the partially mediated model of positive and negative achievement emotions in the relationship between academic self-efficacy and academic well-being fit the data well. all regression weights in the hypothesized model were statistically significant, except for the path coefficients related to the direct effects of academic self-efficacy on academic engagement and academic burnout. the model’s predictors accounted for 61% of the variance in academic engagement and 59% of the variance in academic burnout. conclusion: these findings provide additional and complementary support for the control-value theory of achievement emotions, predicting academic well-being as a qualitative indicator of students’ academic success through academic self-efficacy beliefs.