مقایسه کارایی بالینی ماتریکس درمان پذیرش و تعهد با درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت و درمان شناختی- رفتاری هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعی

هدف: شواهد تجربی و نظری نشان می‌دهد که مداخله‌ های‌ شناختی- رفتاری، کارایی پایداری ندارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارایی بالینی ماتریکس درمان‌ پذیرش ‌و تعهد با درمان ‌‌پذیرش ‌و تعهد متمرکز بر شفقت و درمان‌شناختی- رفتاری هافمن بر اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش‌: این پژوهش از نوع کارآزمایی ‌بالینی یک‌سر کور با طرح آزمایشی تک‌آزمودنی با خط پایه ‌چندگانه ناهمزمان بود که به‌روش ‌نمونه‌ گیری هدفمند در طی 12‌جلسۀ 60 ‌دقیقه‌ ای با پیگیری 2 ‌ماهه بر روی 9‌ دانشجو با اختلال اضطراب اجتماعی اجرا شد. برای مقایسه نتایج این سه الگوی ‌مداخله‌ ای، از مقیاس اضطراب‌‌ اجتماعی ‌لیبویتز (هیمبرگ و همکاران، 1999)، فرم کوتاه مقیاس خود‌ شفقت‌ورزی (ریس و همکاران، 2011)، نسخۀ دوم پرسشنامۀ ‌پذیرش ‌و عمل (باند و همکاران، 2011) و پرسشنامۀ زندگی ‌ارزشمند (ویلسون و همکاران، 2010) استفاده شد. داده‌ها به روش ترسیم‌دیداری، درصد بهبودی، شاخص ‌تغییر پایا و شاخص‌ های شش‌گانه کارایی بالینی تحلیل شدند. یافته‌ ها: نتایج نشان داد که‌ هر سه روش مداخله ‌ای در کاهش اضطراب ‌اجتماعی (2.58->z) و افزایش انعطاف ‌پذیری‌ موثر و از لحاظ بالینی معنادار است (2.58z>). با ‌این ‌وجود، درمان‌شناختی- رفتاری هافمن در افزایش خود شفقت ‌ورزی و زندگی‌ ارزشمند از لحاظ بالینی موثر و معنادار نبود (1.96>z)، و این نتایج نیز در پایان دورۀ پیگیری 2‌ماهه حفظ شد. نتیجه ‌گیری: بنابراین ماتریکس درمان ‌پذیرش ‌و تعهد و درمان ‌پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت از نظر اندازه ‌‌تغییر، ثبات، کلیت ‌تغییر و ایمنی در مقایسه با درمان‌شناختی- رفتاری هافمن، کارایی بالینی موثرتری دارند، اما هر سه روش مداخله در میزان ‌پذیرش و عمومیت تغییر مشابه بودند.

comparing of clinical efficacy of act matrix with act focused on compassion and hofmann’s cbt on social anxiety disorder

aim:the empirical and theoretical evidence show that cognitive-behavioral interventions do not have stable efficacy. the present study aimed comparin clinical efficacy of act matrix with act focused on compassion and hofmann’s cbt on social anxiety disorder. method: this study was as single blinded clinical trial with a single-case experimental study non-concurrent multiple baseline design, who performed on 9 students with social anxiety disorder who were selected based on purposive random sampling. the treatment lasted for 12 sessions (60 minutes) with two-month follow-up. to compare the results of these two treatment models, the liebowitz social anxiety scale (heimberg et ‌‌al, 1999),self-compassion scale-short form (raes et ‌‌al, 2011) acceptance and action questionnaire (second version, bond et‌ al, 2011) and the valued living questionnaire (wilson et ‌al, 2010) were used.data were analyzed by visual drawing, recovery percentage,stable change index and six indicators of clinical efficiency. findings:the results showed that all three intervention methods reduced social anxiety (z<-2.58) and increased flexibility (z>2.58). however, hofmann’s cbt was not clinically effective and meaningful in increasing self-compassion and valued living (z<1.96). these results were maintained at the end of the 2-month follow-up period. conclusion: the act matrix and act focused on compassion in terms of the magnitude of change, stability, universality of change and safety are more effective clinical efficacy than hoffmann’s cbt, but all three interventions were similar in acceptability and generality of change.