مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی گروهی با درمان شناختی رفتاری گروهی بر رضایت زناشویی و خودکنترلی زنان

هدف: پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی گروهی با درمان شناختی رفتاری گروهی بر رضایت زناشویی و خودکنترلی زنان دارای تعارض زناشویی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون - پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان دارای تعارض زناشویی بود که در سال 1398 به مراکز مشاوره منطقه 7 شهر تهران مراجعه کرده بودند، که از میان آنها 60 نفر با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جلسات واقعیت درمانی به صورت گروهی هفته ای یک جلسه دو ساعته طی 7 هفته برگزار شد. جلسات درمان شناختی رفتاری به صورت گروهی هفته ای یک جلسه دو ساعته طی 8 جلسه برگزار شد. شرکت کنندگان جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به مقیاس رضایت زناشویی انریچ (1982) و مقیاس خودکنترلی تانجنی و همکاران (2004) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد اثر متقابل زمان گروه ها موجب افزایش رضایت زناشویی و خودکنترلی (0/001=p) در گروه های آزمایش نسبت به گروه گواه شد. نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی حاکی از تفاوت معنادار درمان شناختی - رفتاری و واقعیت درمانی با گروه گواه برای متغیرهای رضایت زناشویی و خودکنترلی بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد واقعیت درمانی و درمان شناختی- رفتاری هر دو، به زنان متاهل با بهبود خودکنترل گری به آنها کمک می‌کند تا روابط زناشویی خود را بهبود بخشند.

comparison of the effectiveness of group reality therapy with group cognitive behavioral therapy on marital satisfaction and self-control of women

aim: the aim of this study was to compare the effectiveness of group reality therapy with group cognitivebehavioral therapy on marital satisfaction and selfcontrol of women with marital conflict. method: the method of the present study was descriptive quasiexperimental with a pretestposttestfollowup design with a control group. the statistical population of the study included all women with marital conflict who were referred to counseling centers in district 7 of tehran in 2019, from which 60 people were selected using purposive sampling. reality therapy sessions were held in groups of one twohour session per week for 7 weeks. cognitivebehavioral therapy sessions were held in groups of one twohour session per week for 8 weeks. participants responded to the enrich marital satisfaction scale developed (1982) and the selfcontrol scale developed by tangney et al. (2004) for pretest, posttest, and followup. data analysis was performed using repeatedmeasures analysis of variance. results: the results of the present study showed that the interaction of time*groups increased marital satisfaction and selfcontrol (p=0.001) in the experimental groups compared to the control group. the results of bonferroni post hoc test showed a significant difference between cognitivebehavioral therapy and reality therapy with the control group for marital satisfaction and selfcontrol variables. conclusion: it seems that both reality therapy and cognitivebehavioral therapy help married women to improve their marital relationships by improving their selfcontrol.