ویژگی‌های روان‌سنجی فرم کوتاه مقیاس احساس گناه بین‌فردی و رابطه آن با اضطراب بیماری کرونا

هدف: پژوهش حاضر به ‌منظور بررسی ساختار عاملی تاییدی، اعتبار و پایایی فرم کوتاه مقیاس احساس گناه بین‌فردی گازیلو (2018)  و رابطه آن با اضطراب کرونا در نمونه دانشجویان بود. روش: پژوهش اخیر توصیفی از نوع همبستگی بود. 330 نفر از دانشجویان از طریق فراخوان اینترنتی به‌صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند (به علت شیوع ویروس کرونا). پرسشنامه‌های اضطراب کرونا (علیپور و همکاران (1398)، احساس گناه بین‌فردی15 (گازیلو و همکاران، 2018)، احساس گناه بین‌فردی67 (اوکانر و همکاران، 1997)، احساسات شخصی شرم و گناه (هاردر و زالما، 1990)، عزت‌نفس (روزنبرگ، 1965) و افسردگی (phq9) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از spss24 و  amos24 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که 15 سوال روی 3 عامل بارگذاری شدند که این 3 عامل روی هم 46 درصد از واریانس مقیاس احساس گناه بین فردی را تبیین می کردند. همچنین ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 0.64 تا 0.87 محاسبه گردید. رابطه سه بعد (گناه بازمانده، گناه همه توانی و نفرت از خود) این مقیاس با اضطراب بیماری کرونا، احساس گناه بین‌فردی67، افسردگی، عزت‌نفس، شرم و گناه معنادار بود (0.01 ≥p). نتایج تحلیل عاملی تاییدی بعد از اصلاح مدل  (نسخه 14 سوالی) برازش خوبی با داده‌ها نشان داد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی یافته‌ها حاکی از مناسب بودن ویژگی‌های روان‌سنجی پرسشنامه احساس گناه بین‌فردی بود و با توجه به رابطه احساس گناه بین‌فردی با اضطراب بیماری کرونا، می‌توان از این ابزار برای کاربردهای تحقیقاتی و بالینی استفاده کرد.

Title: Psychometric properties of the interpersonal guilt (short-form) and relation with Corona disease anxiety

Aim: The purpose of this research was to investigate factor structure, validity and reliability of the interpersonal guilt (shortform) and relation with Corona disease anxiety in students. Method: The research method was a descriptive correlational. 330 students in Tehran participated in the study through online recall (Due to the corona virus pandemic). Corona disease anxiety scale (Alipour et al, 1398), Interpersonal guilt scale15 (Gazzillo et al., 2018), Interpersonal guilt67 (O’Connor et al., 1997), PersonalFeelingsQuestionnairePFQ (Shame and Guilt) (Harder and Zalma, 1990) and SelfEsteem (Rosenberg, 1965) were used to collect the data. Data were analyzed using SPSS23 and AMOS. Results: the results of exploratory factor analysis showed that 15 questions were loaded on 3 factors which together explained 46% of the variance of the scale of the interpersonal guilt. Internal consistency (Cronbach’s alpha) was calculated 0/640/87. Correlation of three dimensions of this scale (survivor guilt, omnipotent guilt and selfhate) with Corona disease anxiety, depression, selfesteem, shame and guilt was also significant (p<0/01). confirmatory factor analysis after model modification (14item version) indicated a good fit with the data. Conclusion: Findings of the current research confirmed the usage of interpersonal guilt scale and it can be used in psychological research and clinical Trails.