تاثیر آموزش مثبت‌نگری گروهی بر کفایت اجتماعی و تاب‌آوری تحصیلی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی آموزش مثبت‌نگری گروهی بر کفایت اجتماعی و تاب‌آوری تحصیلی در دانش‌ آموزان دختر صورت گرفت. روش: روش تحقیق شبه تجربی با طرح پیش آزمون پس‌ آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه گواه بود. جامعۀ آماری شامل تمامی دانش‌ آموزان دختر مقطع متوسطۀ دوم دبیرستان ‌های دولتی و نمونه دولتی شهر زاهدان بود از میان آن‌ها 45 نفر به مطالعه وارد شدند بودند، که از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه مقیاس کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (1990) و پرسشنامۀ تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز (2004) استفاده شد. گروه آزمایش آموزش مثبت‌نگری در طی 8 هفته متوالی در دو ماه دریافت کردند و گروه گواه مداخله‌ ای دریافت نکرد، داده‌ها توسط نرم افزار اس‌پی‌اس‌اس از طریق آزمون اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شده‌اند. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس اندازه ‌گیری ‌های مکرر نشان داد که آموزش مثبت‌نگری گروهی در کفایت اجتماعی و تاب‌آوری تحصیلی تاثیر معنی‌ داری داشته‌ اند، و میانگین نمرۀ مهارت‌های شناختی و آمایه‌های انگیزشی گروه آزمایشی مثبت‌نگر تفاوت معناداری (0.05>p) گزارش شده است و همچنین مداخلۀ مثبت نگر در افزایش نمرۀ کلی تاب آوری تحصیلی و خرده مقیاس‌ های مهارت‌های ارتباطی، جهت ‌گیری آینده و مسئله محوری اثربخشی موثری داشته است. نتیجه‌گیری: بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت‌نگری گروهی در کفایت اجتماعی و تاب‌آوری نوجوانان دختر و کارآمدی تحصیلی آنها تاثیر چشمگیری می‌تواند داشته باشد.

The Effect of Group Positivity Training Method on Social Adequacy and Academic Resilience of Girl High School Student

Aim: This study aimed to compared the effectiveness of group positivity training on social adequacy and academic resilience in female students. Method: The research method was quasiexperimental with pretestposttest design and onemonth followup with the control group. The statistical population included all female high school students in public high schools and the public sample in Zahedan. 45 of them were enrolled in the study. They were selected through multistage random cluster sampling and divided into experimental and control groups. 15 people each) were replaced. Flanner et al.’s (1990) Social Adequacy Scale and the Samuels (2004) Academic Equality Questionnaire were used to collect data. The experimental group received positivity training for 8 consecutive weeks in two months and the control group did not receive any intervention. The data were analyzed by SPSS software through repeated measures test. Results: The results of analysis of variance of repeated measures showed that group positivity training had a significant effect on social adequacy and academic resilience, and the mean score of cognitive skills and motivational motivations of the positive experimental group were significantly different (p<0.05) has been reported and also positive intervention has been effective in increasing the overall score of academic resilience and subscales of communication skills, future orientation and problem orientation. Conclusion: Therefore, it can be concluded that group positivity training can have a significant effect on social adequacy and resilience of female adolescents and their academic effectiveness.