نقش میانجیگر خودهای ممکن در رابطه بین چشم انداز زمان با اضطراب امتحان دانش آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجیگر خودهای ممکن در رابطه بین چشم انداز زمان با اضطراب امتحان دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل بودند که از میان آن ها 255 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل اضطراب امتحان ساراسون و همکاران (1958)؛ توازن خودهای ممکن زادشیر و همکاران (1399) و سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) بود. برای تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین چشم اندازهای آینده (0.01>p، 0.176=β)، حال لذت‌گرا (0.01>p، 0.179=β) و گذشته مثبت (0.01>p، 0.076=β) با اضطراب امتحان منفی و در سطح 0.01 معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین چشم انداز گذشته منفی با اضطراب امتحان (0.01>p، 0.053=β) مثبت و در سطح 0.01 معنادار بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد چشم انداز زمان موجب می شود فرد برای اهداف بلند مدت خود برنامه ریزی کند، این طرح ریزی موجب افزایش تفکر امیدوارانه، داشتن منابع مقابله ای کافی و کارآمد برای تفکر هدفمند و آشنایی با مسیرهای لازم برای رسیدن به اهداف، می شود که در نهایت موجب شده دانش آموز اضطراب امتحان را تجربه نکند.

The mediating role of the possible selves in the relationship between time perspective and students’ test anxiety

Aim: This study aimed to determine the mediating role of the possible selves in the relationship between time perspective and students’ test anxiety. Method: The research method was descriptive structural equation modeling and the statistical population of the present study included all high school students in Tehran who were studying in the academic year of 20192020, among them, 255 students were selected by convenience sampling method. Research tools include the Test Anxiety Scale by Sarason et al. (1958); the Possible Selves’ Questionnaire by Zadshir et al. (2020) and the Time Perspective Inventory by Zimbardo and Boyd (1999). Structural equation modeling was used to analyze the data. Results: In the present study, the indirect path coefficient between future (p<0.01, β=0.176), hedonistic present (p<0.01, β=0.179), and positive past (p<0.01, β=0.076) time perspectives with test anxiety were negative, and significant at the level of 0.01. The indirect path coefficient between negative past perspective with test anxiety (p<0.01, β=0.053) was positive and significant at the level of 0.01. Conclusion: It seems that the time perspective causes a person to plan for his longterm goals, this planning increases hopeful thinking, having enough and effective coping resources for purposeful thinking and familiarity with the necessary paths to meet the goals, which ultimately causes the student not to experience test anxiety.