اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی برخط بر دشواری تنظیم هیجان، احساس گناه و نشانگان تجزیه‌ای در افراد افسرده

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی برخط بر دشواری تنظیم هیجان، احساس گناه و نشانگان تجزیه‌ ای در افراد افسرده بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه گواه بود. جامعه‌ آماری این پژوهش شامل تمام افراد دچار افسردگی اساسی مراجعه‌ کننده به خانه های بهداشت شهرستان گرمسار در بهار سال 1400 بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه ‌گیری دومرحله‌ ای تصادفی انتخاب و با همگن ‌سازی سن، تاهل و تحصیلات به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. شرکت کنندگان جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به مقیاس دشواری های تنظیم هیجان (گراتز و روئمر، 2004) (ders)؛ پرسشنامه‌ احساس گناه (کوگلر و جونز، 1992) (gi) و مقیاس تجارب تجزیه ‌ای (برنستاین و پاتنام، 1986) (des) پاسخ دادند. پس از 8 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی برای گروه آزمایش، داده ه‌ای پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌ گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ‌ها: نتایج پژوهش نشان داد رفتار درمانی دیالکتیکی بر دشواری تنظیم هیجان، احساس گناه و تجارب تجزیه ای در افراد افسرده اثربخش بود (0.01>p) و اثر آن در طول زمان تداوم داشت (0.01>p). نتیجه‌ گیری: براساس نتایج حاصل به کارگیری رفتاردرمانی دیالکتیکی در درمان افسردگی اساسی و تظاهرات آن از جمله دشواری در تنظیم هیجان، احساس گناه و نشانگان تجزیه‌ ای در مراکز مشاوره و روان‌درمانی می‌ تواند موثر واقع شود.

The Effectiveness of Online Dialectical Behavior Therapy on the Emotion Regulation Difficulties, Guilt Feeling and Dissociative Symptoms in Depressed People

Aim: This study aimed to determine the effectiveness of online dialectical behavior therapy on the emotion regulation difficulties, guilt feeling, and dissociative symptoms in depressed people. Method: The research method was quasiexperimental with a pretestposttestfollowup design with the control group. The statistical population of this study included all people with major depression who were referred to Garmsar health centers in the spring of 2021, among them, 30 people were selected by two random stages sampling method and by homogenizing age, marriage, and education were randomly divided into experimental and control groups, two groups. Participants for pretest, posttest, and followup to the Difficulties in Emotion Regulation Scale (Gratz Roemer, 2004) (DERS); Guilt Inventory (Kugler Jones, 1992) (GI), and Dissociative Experiences Scale (Bernstein Putnam, 1986) (DES). After 8 sessions of dialectical behavior therapy for the experimental group, the research data were analyzed using repeatedmeasures analysis of variance. Results: The results showed that dialectical behavior therapy was effective on the emotion regulation difficulties, guilt feeling, and dissociative symptoms in depressed people (P<0.01), and its effect lasted over time (P<0.01). Conclusions: Based on the results, the use of dialectical behavior therapy in the treatment of major depression and its manifestations, including emotion regulation difficulty, guilt, and dissociative symptoms in counseling and psychotherapy centers can be effective.