نقش خوش‌بینی بر سلامت روان و رشد پس از آسیب پرستاران بخش کرونایی با میانجی‌گری تاب‌آوری و تنظیم شناختی هیجان

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سلامت روان مثبت و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی بر اساس خوش‌بینی و با در نظر داشتن نقش میانجی تاب‌آوری و تنظیم شناختی هیجان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است. جامعه‌ آماری شامل کلیه‌ پرستاران شهر اصفهان که در بیمارستان‌های مراقبت از بیماران کرونایی مشغول به کار بودند می‌باشد؛ که از بین آن‌ها 230 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌ تجدیدنظر شده جهت‌گیری زندگی (شی یر و کارور، 2015)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2006)، تاب‌آوری (اسکوماچر و همکاران، 2005)، رشد و تکامل پس از آسیب (تدسچی، 1996) و سلامت روان مثبت (لوکات، مارگرف، لوتز، واندر ولد و بکر 2016) بود. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای اس پی اس اس نسخه‌ 23 و ایموس نسخه 23 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که خوش‌بینی هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق راهبرد تنظیم شناختی هیجان سازش یافته و تاب‌آوری بر رشد پس از آسیب (0.408=β و 0.01>p) و سلامت روان مثبت (0.381=β و 0.01>p) تاثیر مثبت دارد. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش علاوه بر تلویحات کاربردی و نظری می‌تواند به‌عنوان الگویی مفید برای ارائه‌ خدماتی مفید به پرستاران جهت فراهم‌سازی زمینه رشد و تکامل پس از آسیب و ارتقا سلامت روانی به کار گرفته شود.

Role of Optimism of Mental Health and Post-Traumatic Growth in Coronavirus Unit’s Nurses By Mediation of Resilience and Cognitive Emotion-Regulation

Aim: Present study was conducted to predict positive mental health and posttraumatic growth in nurses of coronavirus care unit based on optimism, by considering the mediating role of resilience and cognitive emotion regulation. Method: Research method is structural equation modeling (SEM). The statistical population includes all nurses in Isfahan who worked in coronarvirus care hospitals; 230 of them were selected by available sampling method. Research instruments include the revised Life Orientation Questionnaire (Scheier and Carver, 2015), cognitive emotion regulation (Garnefski et al., 2006), resilience (Schumacher et al., 2005), posttraumatic growth and development (Tedeschi, 1996) and positive mental health (Lakut et al., 2016). SPSS version 23 and Amos version 23 were used to analyze the data. Results: results showed that optimism was both directly and indirectly through cognitive emotion regulation strategy and resilience has a positive effect on posttraumatic growth (β = 0.408, P <0.01) and positive mental health (381/38). 0 = β, P <0.01). Conclusion: findings of research in addition to practical and theoretical implications, can be used as a useful model to provide useful services to nurses to provide growth and development after truama and promote mental health.