رابطه صفات شخصیت و رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجی گر جهت گیری مذهبی

هدف: هدف پژوهش تعیین رابطه صفات شخصیت و رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر جهت گیری مذهبی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری تمام معلّمان زن و مرد متاهل شاغل در مدارس متوسطه اول و دوم منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 به تعداد 4080 نفر بود. به روش نمونه برداری تصادفی از شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز منطقه 6 تعداد 28 مدرسه و بر اساس پیشنهاد کلاین (2016)، 304 نفر از میان معلمان داوطلب انتخاب و از پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مک کری (1989)، جهت‌گیری مذهبی آلپورت و راس 1967 و مقیاس زناشویی اِنریچ اولسون، فورنیر و دروچمن 1983 برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پس از حذف 10 پرسشنامه مخدوش و 3 داده پرت، داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که  ضریب مسیر جهت‌گیری مذهبی درونی با رضایت زناشویی مثبت (0.364=β=0.001،p)، ضریب مسیر غیرمستقیم رضایت زناشویی با روان رنجورخویی منفی (0.112 =β=0.001،p) و با وظیفه‌شناسی (0.111=β=0.001،p) و توافق پذیری (0.055=β= 0.001،p) مثبت است. نتیجه گیری: از آنجا که صفات شخصیتی به ‌عنوان پیش آمادگی‌ هایی که افراد با خود در روابط زناشویی وارد می ‌کنند؛ می تواند بر سازه های میانجیگر از جمله جهت گیری مذهبی افراد در برخورد با مشکلات زناشویی اثرگذار باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود که رواندرمانگران و متخصصان خانواده با تقویت جهت گیری مذهبی درونی، روابط و رضایت زناشویی را بهبود بخشند.

The relationship between personality traits and maritalsatisfaction based on the mediation role of religious orientation

Aim: Aim of this study was to determine the relationship between personality traits and marital satisfaction based on the mediation role of religious orientation. Methods: Method was descriptivecorrelational and statistical population included all 4080 male and female married teachers of guidance and high schools in District Six of Tehran Education, in 20182019. Using random sampling 28 schools were selected from the North, South, West and East of District Six. In addition, according to Klein’s (2016) suggestion, 304 volunteer teachers were selected, as well. Tools: Tools were NEOFive Factor Inventory of Costa and McCrae (1989); Religious Orientation Questionnaire of Allport and Ross (1967) and ENRICH Marital Satisfaction Scale of Olson, Fournier and Druckman (1983). After deleting 10 distorted questionnaires and 3 outliers, path analysis has been used. Results: In this study, the path coefficient between internal religious orientation and marital satisfaction was positive (β= 0.364, P= 0.001). The indirect path coefficient of marital satisfaction and neuroticism factor was negative (β= 0.112, P= 0.001) and with factors of conscientiousness (β= 0.111, P= 0.001) and agreeableness (β= 0.055, P= 0.001) were positive. Conclusion: Personality traits, as the preconceived forms of engagement by individuals in marital relationships, affect the mediating structures, including the religious orientation of individuals that is dealing with marital problems. Therefore, it is suggested that family therapists with strengthening couple’s internal religious orientation, improve their marital satisfaction and marital affairs.