الگوی ساختاری تعهد زناشویی بر اساس باورهای ارتباطی زناشویی، درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده: نقش میانجیگر صمیمیت زناشویی

هدف: هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری تعهد زناشویی بر اساس باورهای ارتباطی زناشویی و درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده با نقش میانجی گر صمیمیت زناشویی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری، شامل همه افراد متاهل مراجعه‌ کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1397 بالغ بر 746 نفر بود. بر اساس نرم ‌افزار سمپل پاور، تعداد 196 زن و 154 مرد متاهل در مجموع 350 نفر به‌صورت در دسترس 5 مرکز مشاوره ماد، بهراز، آناهیتا، طلیعه و مهرپاد از مناطق 1، 2 و 5 تهران انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های تعهد زناشویی آدام و جونز 1997، باورهای ارتباطی زناشویی ایدلسون و اپشتین 1982، درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده شیلدس، فرانکس، هارپ، مک دانیل و کمپل 1994و صمیمیت باگاروزی (2001) بود. داده‌ها با استفاده از روش ‌معادلات ‌ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که صمیمیت زناشویی با درگیری عاطفی (0.23 =β=-0.009، p)، با انتقادهای دریافتی (0.13=p β=-0.012) و باورهای ارتباطی (0.28 =β=-0.006، p)، همچنین تعهد زناشویی با درگیری عاطفی (0.76=β= 0.001، p)، با انتقادهای دریافتی (0.30 =β= 0.009، p) و باورهای ارتباطی (0.44=β= 0.006،p) و نیز صمیمیت زناشویی و تعهد زناشویی (0.48=β= 0.001،p) رابطه مستقیم دارند و باورهای ارتباطی، درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده و صمیمیت زناشویی می‌توانند 48 درصد واریانس تعهد زناشویی را پیش بینی کنند.  نتیجه‌گیری: به مشاوران حوزه خانواده پیشنهاد می‌شود که برای بهبود روابط زوج‌ها و انسجام خانواده در مشاوره‌های پیش و پس از ازدواج بر ایجاد و خَلق تعاملات آگاهانه، متعهدانه و صمیمانه بین زوج‌ها متمرکز شوند.

Structural model of marital commitment based on maritalcommunication beliefs, emotional involvement,and criticism in the family with mediating role of marital intimacy

Aim: Aim of this research was to determine the structural model of marital commitment based on marital communication beliefs, emotional involvement, and criticism in the family with the mediating role of marital intimacy. Method: Method was descriptivecorrelational and the statistical population consisted all of 746 married clients referred to Tehran counseling centers in 2018. According to Sample Power software, 350 subjects (196 women and 154 men) with convenient sampling method in five councelling centers of Mad, Behraz, Anahita and Talieh and Mehrpad, from districts One, Two and Five were selected. Instruments were Adam and Jones (1997) Marital Commitment Questionnaires, Edelson and Epstein (1982) Marital Communication Beliefs, Shields, Franks, Harp, McDaniel Campbell (1994) Family Emotional involvement and Criticism Scale, and Bagarozi (2001) Marital Intimacy. Data were analyzed using structural equation modeling. Results: The findings showed a direct and significant relationship between marital intimacy with emotional involvement (β= 0.23, P= 0.009), received criticism (β= 0.13, P= 0.012), and communication beliefs (β=0.28, P= 0.006). They also revealed a direct and significant relationship between marital commitment with emotional involvement (β= 0.76, P= 0.001), received criticism (β= 0.30, P= 0.009), and communication beliefs (β= 0.44, P= 0.006). The same relationship was also found between marital intimacy and marital commitment (β= 0.48, P= 0.001). Besides, marital communication beliefs, family emotional involvement and criticism, and marital intimacy can predict 48% of the variance in the marital commitment. Conclusion: Family counselors are recommended to further focus on pre and postmarriage counseling to improve couples’ relationships and family solidity in