اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر تن‌‌انگاره و حرمت خود دانشجویان دختر

هدف: هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر تن انگاره و حرمت خود دختران دانشجو بود. روش: روش تحقیق از نوع شبه‌آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل دختران دانشجوی دانشگاه خوارزمی است. با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه، 24 نفر از بین آن ها انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل(12 نفر) کاربندی شدند. تعداد اعضای گروه آزمایش به هشت نفر ریزش پیدا کرد و بنابراین در هر دو گروه هشت نفر لحاظ شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ مقیاس حرمت خود (روزنبرگ، 1965) و پرسشنامۀ چندبعدی روابط خود با بدن (کش، 2000) بود. گروه آزمایش، به مدت 15 جلسه، در جلسات مشاورۀ مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد (هیز و استروسال، 2004؛ هیز، استروسال و ویلسون، 2011) شرکت کردند. مدت زمان هر جلسه دو ساعت بود. داده ها با استفاده از تحلیل مختلط واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین اعضای گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ تن انگاره تفاوت معنادار وجود دارد. در حرمت خود نیز تفاوت معنادار بین دو گروه وجود دارد. این نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. نتیجه گیری: می توان گفت مشاورۀ گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد موجب بهبود تن انگاره و حرمت خود دختران می شود و می توان از آن برای مشکلات مربوط به تن انگارۀ دختران و نیز ارتقای حرمت خود آن ها استفاده کرد.

The Effectiveness of Group Counseling Based on Acceptance and Commitment Therapy on Body Image and Self-Esteem of Female University Students

Purpose: The aim of the current study was the determination of the effectiveness of group counseling based on the treatment of acceptance and commitment on the body image and selfesteem of female students. Methods: Method was quasiexperimental with pretestposttest and followup with a control group. Statistical population include female students of Kharazmi University. Using convenient sampling method, 24 people were selected from them and randomly assigned to two experimental (n = 12) and control (n = 12) groups. The number of members in the experimental group was reduced to 8, and therefore 8 people were included in both groups. The research instruments were the SelfEsteem Scale Questionnaire (Rosenberg, 1965) and the Multidimensional Questionnaire on Relationships with the Body (Cash, 2000). The experimental group received acceptance and commitment therapybased group counseling for 15 sessions. The duration of each session was 2 hours. Data were analyzed using repeated measures ANOVA. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental and control group in terms of body image. There was also a significant difference in selfesteem between the two groups. These results were also consistent at the followup stage. Conclusion: It can be said that group counseling based on acceptance and commitment therapy improves girls ’selfimage and selfesteem and can be used to improve problems related to girls’ selfimage and selfrespect.