خودپنداره و تنظیم فاصله‌بینافردی در روابط نزدیک: مطالعه‌ای با آزمون فاصله‌بینافردی مطبوع

هدف: تنظیم فاصله‌بینافردی در برهم کنش های اجتماعی یک مولفه‌اساسی در کیفیت روابط نزدیک انسان ها است. این فاصله در وضعیت های روان شناختی و افراد مختلف به شیوه های متفاوتی تنظیم می گردد. هدف از مطالعه‌حاضر بررسی فاصله‌بینافردی مطبوع در افراد واجد خودپنداره‌مثبت و منفی بود. روش: در این مطالعه 47 دانشجوی واجد خودپنداره‌مثبت با 47 دانشجوی واجد خودپنداره‌منفی در انتخاب فاصله‌بینافردی مطبوع هنگام مواجهه با شخصیت های مادر، شریک عاطفی، دوست صمیمی، تصویر خود در کودکی، تصویر خود در زمان حال، فروشنده، و دزد مورد مقایسه قرار گرفتند. کلیه‌شرکت کنندگان به نسخه‌اصلاح شده و کامپیوتری آزمون فاصله‌بینافردی مطبوع در دو حالت منفعل (وقتی دیگران به آن ها نزدیک می شوند) و فعال (وقتی خودشان به دیگری نزدیک می شوند) پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که گروه واجد خودپنداره‌منفی به طور معناداری فاصله‌بینافردی بزرگ تری را در قیاس با گروه واجد خودپنداره‌مثبت حین مواجهه با تمامی شخصیت ها (به جز فروشنده و دزد) انتخاب کردند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ضمن تاکید بر نقش از خودبیگانگی در تنظیم فاصله‌بینافردی با دیگران، در چهارچوب نظریه های روابط موضوعی و دلبستگی مورد بحث قرار گرفت.

Self-concept and Regulation of Interpersonal Distance in Close Relationships: A Study with Comfortable Interpersonal Distance Test

Aim: Physical distance regulation in interpersonal interactions is a key component of the quality of close relationships. This distance is regulated differently in various individuals and psychological states. The aim of this study was the study of comfortable interpersonal distance in individuals with negative and positive selfconcept. Method: In this study we compared 47 students with positive selfconcept with 47 students with negative selfconcept in terms of the comfortable interpersonal distance when facing different protagonists (including mother, love partner, close friend, childhood selfimage and current selfimage as significant others, as well as salesperson and thief). All participants in both groups completed modified computerized version of the comfortable interpersonal distance (CID) task in both the passive mode (when protagonists approached them) and the active mode (when they approached protagonists). We asked participants to determine the point at which they felt uncomfortable. Results: The results of repeated measures MANOVA showed the negative selfconcept group preferred a significantly larger interpersonal distance than the positive selfconcept group with all protagonists except the salesperson and thief. Conclusion: The results of this study, while emphasizing the role of selfalienation in regulating interpersonal distance with others, were discussed in the framework of object relations and attachment theories.