اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و تنظیم شناختی هیجان در زنان دچار سرطان پستان

هدف : هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان­شناختی و تنظیم شناختی هیجان زنان دچار سرطان پستان بود. روش : روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زنان دچار سرطان پستان بیمارستان شهید رجائی شهر کرج به تعداد 390 نفر در سال 1397 بود. به شکل دسترس 30 نفر از بیماران بخش شیمی درمانی، انتخاب و در گروه‌های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های پذیرشعمل هیز، استروسال، ویلسون، بی­ست، پیسترلو و همکاران (2004) و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (2001) و برنامه درمان پذیرش و تعهد هیز، استروسال و ویلسون 1999 برگرفته از دوره آموزشی عصمت دانش در انجمن روان‌شناسی ایران در سال 1394 بود که طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای، یکبار در هفته در مورد گروه آزمایش اجرا و داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها : نتایج نشان داد که اجرای درمان بر انعطاف‌پذیری روان­شناختی (6.78 = f، 0.016=p) و تمامی مولفه‌های تنظیم شناختی هیجان شامل پذیرش (25.09=f)، تمرکز مجدد مثبت (34.02=f)، تمرکز مجدد بر برنامه‌ریزی (17.80=f)، ارزیابی مجدد مثبت (23.44=f)، دیدگاه ‌پذیری (13.06=f)، ملامت خویشتن (14.09=f)، نشخوارگری (15.45=f)، فاجعه انگاری (34.82=f) و ملامت دیگران (16.63=f) در سطح 0.001=p موثر بوده و دستاوردهای درمانی در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتیجه‌گیری : از آنجا که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به انعطاف‌پذیری روان­شناختی و تعهد فرد به انجام اعمالی می‌شود که زندگی را برای وی کامل، غنی و معنادار می‌سازد؛ می‌توان از آن به‌عنوان روش مداخله‌ای موثر برای تغییرات روان­شناختی و تنظیم هیجان در بیماران دچار سرطان پستان و سایر بیماران استفاده کرد.