پیش بینی دلزدگی زناشویی زنان بر مبنای نگرش جنسی آنها و گرایش همسرانشان به شخصیت تاریک

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان رابطه دلزدگی زناشویی زنان بر مبنای نگرش جنسی آن ها و گرایش همسرانشان به شخصیت تاریک بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل زوج های منطقه 8 شهر تهران در سال 1396 به تعداد 2911065 خانوار بود که از میان آن ها با استفاده از فرمول گرین 1991، «تعداد متغیرها* 8 +50» و با توجه به احتمال ریزش حجم نمونه تعیین و به‌صورت نمونه برداری دو مرحله ای تصادفی 160 زوج انتخاب شد. در مرحله اول نواحی 2 و 3 از منطقه 8 و در مرحله دوم از هر ناحیه 4 خیابان و 2 پارک و بوستان به‌صورت تصادفی و در نهایت زوج های داوطلب انتخاب شد. مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز 2004 و پرسشنامه نگرش جنسی ازگلی، ترک زهرانی، خوشابی و والایی (1379) توسط زنان و مقیاس شخصیت تاریک جانسون و وبستر (2010) توسط شوهرانشان تکمیل شد. پس از کنار گذاشتن 4 پرسشنامه مخدوش و 2 داده پرت، داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ضریب رگرسیون دلزدگی زناشویی زنان  با جامعه ‌ستیزی (β= 0.192, p= 0.001) و فریبگری (β= 0.299, p=0.001) شوهرانشان مثبت و با نگرش جنسی خودشان (β= 0.291, p= 0.001) منفی است. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت کیفیت زندگی زناشویی زوج ها در انسجام خانواده و نقش تعیین کننده نگرش جنسی و صفات شخصیت آن ها در پیش بینی دلزدگی زناشویی، لازم است که دوره ها و کارگاه های آموزشی برای آگاه کردن زوج ها در رابطه با دانش و نگرش جنسی و نیز ایجاد و پرورش صفات شخصیتی مطلوب در زوج ها برگزار شود.