اثربخشی تحلیل رفتار متقابل در مقایسه با خانواده درمانی راهبردی کوتاه‌ مدت بر تعارض‌های کلامی، غفلت و سوء رفتار زوج‌ها

هدف پژوهش تعیین اثربخشی تحلیل رفتار متقابل و خانواده ‌درمانی راهبردی کوتاه ‌مدت بر تعارض‌های کلامی، غفلت و سوء رفتار زوج‌ها بود. روش:روش پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش، یک گروه گواه، طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دوماهه و جامعه آماری 45 زوج مراجعه‌ کننده به مرکز مشاوره شرکت مهندسی و توسعه نفت تهران در سال 1396 بود. از این جامعه 30 زوج که بالاترین نمره با نقطه برش 120 را در پرسشنامه راهبردهای حل تعارض زناشویی اشتراوس 1979 کسب کرده بودند؛ انتخاب و به شکل تصادفی تعداد 20 نفر در هر یک از سه گروه کاربندی شدند. تحلیل رفتار متقابل کرونل، دی‌گراف، نیوتن و تانیسن (2016) و خانواده ‌درمانی راهبردی کوتاه ‌مدت هوریگیان، رابینز و سازپوسنیک (2004) در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای گروهی هفته ای یکبار به گروه‌های آزمایش آموزش داده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. متقابل و خانواده ‌درمانی راهبردی کوتاه ‌مدت بر تعارض کلامی (f= 18.59, p= 0.001)، 14.78, p= 0.003)، غفلت (f= 10.31, p= 0.006) و f=6.64, p= 0.014)سوء رفتار ،( f= 4.24, p= 0.03), (f= 10.52, p= 0.006)و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری و تاثیر بیشتر خانواده ‌درمانی راهبردی کوتاه ‌مدت در تعارض کلامی نسبت به روش تحلیل رفتار متقابل بود؛ ولی در غفلت و سوء رفتار تفاوت میزان تاثیرگذاری دو روش معنادار نبود. نتیجه‌گیری: از آنجایی که هر دو روش منجر به کاهش تعارض‌های کلامی، غفلت و سوء رفتار در زوج‌ها می‌شوند؛ می‌توان از این دو روش به‌عنوان مداخله‌ای موثر برای حل تعارض و بهبود رابطه زوج‌ها استفاده کرد.