روابط ساختاری بین رضایت زناشویی و حل تعارض بر اساس نقش میانجیگر سرمایه‌های روان‌شناختی زوج‌ها

هدف:هدف پژوهش تعیین رابطه رضایت زناشویی و حل تعارض زوج‌ها بر اساس نقش میانجیگر سرمایه‌های روان‌شناختی آن ها بود.روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری تمام دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای استان تهران در سال 1397 به تعداد 167832 نفر بود. به روش نمونه‌گیری تصادفی دو مرحله‌ای 135 زوج (270 نفر) به ترتیب زیر به صورت تصادفی انتخاب شدند. در مرحله اول واحد علوم تحقیقات و واحد تهران مرکز و در مرحله دوم دانشکده‌های حقوق، الهیات و علوم سیاسی و فنی و مهندسی از دانشگاه علوم تحقیقات و دانشکده‌های اقتصاد و حسابداری و زبان‌های خارجی از واحد تهران مرکز انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس رضایت زوج‌های افروز 1387، پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی لوتانز، آوولیو، آوی و نورمان (2007) و پرسشنامه حل تعارض مک ‌کللان 1997 بود. پس از حذف 8 پرسشنامه مخدوش و 2 شرکت‌کننده پرت داده‌ها با استفاده از روش الگویابی معادله‌های ساختاری تحلیل شد یافته‌ها: نتایج نشان داد که ضریب مسیر مستقیم بین سرمایه روان‌شناختی و حل تعارض (0.552 =β، 0.001 =p)، ضریب مسیر کل یعنی مجموع ضرایب مسیر مستقیم و غیرمستقیم بین رضایت زناشویی و حل تعارض (0.423 =β، 0.001 =p) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین رضایت زناشویی و حل تعارض (0.225 =β، 0.001 =p) همگی مثبت است. نتیجه‌گیری: به درمانگرهای حوزه خانواده پیشنهاد می‌شود که با آموزش نحوه حل تعارض و حل مسائل زندگی مشترک که ممکن است منبع تعارض‌های تکراری بین زوج‌ها باشد؛ رضایت زناشویی را بین آن‌ها فراهم آوردند و به زوج‌ها کمک کنند که روابطی مملو از سرمایه روان‌شناختی را که رضایت زناشویی هم از آن تاثیر می‌پذیرد و هم بر آن تاثیرگذار است؛ پایه‌گذاری کنند و قادر شوند که به حل تعارض مثبت بپردازند.