اثربخشی آموزش مداخله روان‌شناسی مثبت بر افزایش بهزیستی، سرزندگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مداخله روان‌شناسی مثبت بر افزایش بهزیستی، سرزندگی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 1 ماهه و جامعه آماری شامل 360 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه سوم دوره متوسطه اول در سال تحصیلی 1395-1394 در بخش چاروسا شهرستان کهگیلویه بود. با استفاده از روش نمونه ‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین 12 دبیرستان دخترانه، 2 دبیرستانِ اُمِ‌کلثوم و خدیجه کبری و از هر دبیرستان یک کلاس انتخاب شد و 48 دانش‌آموز که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند؛ به شکل تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (1391)، پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989)، کارنامه آموزشی دانش‌آموز و مداخله روان‌شناسی مثبت ساوج (2011) بود که در 11 جلسه 60 دقیقه‌ای هفته‌ای یکبار در مورد گروه آزمایش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش برنامه روان‌شناسی مثبت بر بهزیستی (f= 50.18, p= 0.001) و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان گروه آزمایش (f= 78.66, p= 0.001) اثر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است؛ اما مداخله مذکور تاثیری در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نداشته است (f= 2.21, p= 0.09). نتیجه‌گیری: مداخله روان‌شناسی مثبت از کارایی لازم جهت افزایش بهزیستی و سرزندگی برخوردار است؛ بنابراین روش مداخله ای موثری است که درمانگران می‌توانند جهت رشد ویژگی‌های مثبت روان‌شناختی نوجوانان و دانش آموزان از آن استفاده کنند