پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان بر مبنای سبک‌های والدگری، ابرازگری هیجان، کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران

هدف: هدف پژوهش تعیین ارتباط میان سبک‌های والدگری، ابرازگری هیجان، کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران با مشکلات رفتاری کودکان بود. روش:روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر پایه سوم تا ششم 12-9 ساله مقطع ابتدایی مناطق 1، 5 و 7 شهر تهران از 5 مدرسه آفتاب آذرین، امام موسی کاظم، 13 آبان، شهید چراغی و کلام مهر به تعداد 1743 در سال تحصیلی 96-95 بود. حجم نمونه بر اساس قاعده رین 1991، تعداد 200 دانش‌آموز تعیین شد. سپس به روش در دسترس 102 پسر و 98 دختر که واجد ملاک‌های پژوهش بودند و نمره t بیشتر از 63 را از سیاهه رفتاری کودک آخنباخ 1979، کسب کرده بودند؛ انتخاب شدند. پرسشنامه ابعاد والدگری آلاباما نسخه کودک 1991، توسط کودکان و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990، کنترل هیجانی راجر و نسشوور 1987 و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990 توسط مادران تکمیل شد. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که متغیرهای پژوهش قادرند که 20.8 درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان را پیش بینی کنند (4.494 =f، 0.0001 =p). در ابعاد والدگری، مشارکت پدر قدرت پیش بینی بیشتری را داشت (0.194 =β، 0.009 =p). در ابرازگری هیجان، مولفه ابراز هیجان منفی (0.162 =β، 0.026 =p)، در کنترل هیجان مولفه مهار خوش خیم (0.200 =β، 0.009 =p) و دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت نیز توانایی پیش بینی مشکلات رفتاری را داشتند (0.275 = β، 0.003 =p). نتیجه‌گیری: از آنجا که سبک‌های والدگری، ابرازگری هیجان و کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران می‌تواند در پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان موثر باشد؛ بنابراین برای پیشگیری و درمان مشکلات رفتاری این کودکان می‌توان متغیرهای مذکور را نیز هدف قرار داد و سبک‌های والدگری و شیوه درست ابراز هیجان را به مادران آموخت