الگوی ساختاری رابطه بین الگوهای ارتباط والد-فرزند و طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجیگری سبک‌های دلبستگی

هدف: هدف پژوهش تعیین نقش میانجیگر سبک‌های دلبستگی در رابطه بین الگوهای ارتباط والد فرزند با طرحواره‌های ناسازگار اولیه بود. روش:روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری دانشجویان دانشگاه‌های آزاد اسلامی تمام واحدهای علوم و تحقیقات تهران در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 196100 نفر بود. به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای دانشکده‌های ادبیات و علوم انسانی، علوم پایه و فنی مهندسی انتخاب و حجم نمونه به پیشنهاد میشل 1993 و با در نظر گرفتن نسبت 10 تا 20 آزمودنی به ازای هر متغیر و احتمال ریزش 420 نفر تعیین شد. داده‌ها با استفاده از مقیاس الگوی ارتباط والد فرزند باقری (1392)، نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ 1998 و پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (1987) جمع‌آوری و بعد از حذف 58 پرسشنامه مخدوش و داده پرت، داده‌ها با روش الگویابی معادله‌های ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها:نتایج نشان داد که الگوی ساختاری پژوهش برازش مناسبی دارد و تنها سبک دلبستگی دوسوگرا می‌تواند در سطح 99 درصد اطمینان رابطه بین الگوی ارتباطی آزادی مدار را با طرحواره‌های حوزه بریدگی و طرد (0.229 =β)، خودگردانی و عملکرد مختل (0.241 =β)، محدودیت‌های مختل (0.150 =β)، دیگرجهت‌مندی (0.208 =β) و حوزه گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (0.159 =β) و نیز رابطه بین الگوی ارتباطی امنیت مدار را با طرحواره‌های حوزه بریدگی و طرد (0.375 =β)، خودگردانی و عملکرد مختل (0.396 =β)، محدودیت‌های مختل (0.246 =β)، دیگرجهت‌مندی (0.340 =β) و حوزه گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (0.260 =β) میانجیگری کند. نتیجه‌گیری:بر اساس این نتایج می توان با آموزش الگوهای درست ارتباط والدفرزند به والدین، مانع شکل‌گیری طرحواره‌های ناسازگار اولیه و آسیب های ناشی از آن شد.