نقش میانجیگر سرمایه روان‌شناختی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی با سازگاری زناشویی دانشجویان

هدف: هدف پژوهش تعیین نقش واسطه‌ ای سرمایه روان‌ شناختی در رابطه بین ویژگی‌ های شخصیتی روان رنجورخویی، گشودگی، برونگرایی، توافق پذیری و وظیفه شناسی با سازگاری زناشویی دانشجویان زن بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمام دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در نیمسال اول 97-1396 به تعداد 33000 نفر بود. از میان آن ها به روش نمونه ‌برداری در دسترس 300 نفر بر اساس پیشنهاد کلاین (2011) از کلاس‌ های دانشکده روان‌ شناسی که معیارهای ورود به پژوهش داشتند؛ انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری زناشویی اِسپانیر 1976، پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مک کری 1985 و پرسشنامه سرمایه روان‌ شناختی لوتانز، آوولیو، آوی و نورمان (2007) بود. پس از حذف 3 پرسشنامه مخدوش و 1 داده پرت، داده‌ های پژوهش با استفاده از روش الگویابی معادله های ساختاری تحلیل شد. یافته ‌ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر غیرمستقیم بین صفت گشودگی و سازگاری زناشویی (β= 0.066, p= 0.016)، ضریب مسیر غیرمستقیم بین صفت برونگرایی و سازگاری زناشویی (β= 0.083, p= 0.012) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین صفت روان رنجورخویی و سازگاری زناشویی (β=-0.117, p= 0.001) معنادار است. نتیجه گیری: صفات شخصیتی به ‌عنوان پیش آمادگی‌ هایی که افراد با خود در روابط زناشویی وارد می ‌کنند؛ احتمالاً بر سرمایه روان ‌شناختی افراد شامل خوش بینی، خودکارامدی، امیدواری و تاب آوری در برخورد با مشکلات زناشویی اثرگذار است و ممکن است منجر به کاهش یا افزایش سازگاری زناشویی شود. از این رو، پیشنهاد می‌ شود که کارگاه‌ هایی با هدف ارتقاء سرمایه روا‌ن‌ شناختی برای دانشجویان متاهل در دانشگاه ‌ها برگزار شود.