الگوی ساختاری فرسودگى تحصیلى بر اساس متغیرهاى حمایت اجتماعى ادراک شده، عدالت آموزشى و انگیزش تحصیلى دانشجویان

هدف: هدف پژوهش تعیین نقش میانجیگر ابعاد انگیزش تحصیلی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و عدالت آموزشی با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران مرکز، تهران شرق و دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران در سال تحصیلی 96-1395 به تعداد 83834 نفر بود که از میان آن‌ها به روش نمونه ‌برداری تصادفی چند مرحله ای به این صورت که در مرحله اول 3 دانشگاه، از هر دانشگاه 3 دانشکده و از هر دانشکده 3 کلاس به صورت تصادفی و در نهایت از رشته های حسابداری، روان شناسی، میکروبیولوژی، علوم اجتماعی و مهندسی ژنتیک بر اساس پیشنهاد گاداگنولی و ولیسر (1998) و تعداد پارامترها 410 نفر انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو 1997، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند، پلیتیر، بلایس، بریر، سنسال و همکاران (1992)، پرسشنامه عدالت آموزشی گل‌پرور (1389) و مقیاس چند وجهی حمایت ادراک شده زیمت، داهلم، زیمت و فارلی (1988) بود. پس از حذف 40 پرسشنامه مخدوش و 4 داده­ پرت، با استفاده از روش الگویابی معادله‌های ساختاری داده‌ها تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر غیرمستقیم بین عدالت آموزشی و فرسودگی تحصیلی (β= -0.121, p= 0.002) و حمایت اجتماعی ادراک شده و فرسودگی تحصیلی (β= -0.253, p= 0.001) منفی است. نتیجه‌گیری: ضروری است که همه دانشجویان در محیط آموزشی از امکانات و حمایت کافی برخوردار شوند تا زمینه رشد و شکوفایی استعدادهای آن­ها فراهم شود و بتوانند در راستای رسیدن به اهداف خود، انگیزه کافی برای تلاش و تکاپو پیدا کنند.