اثربخشی آموزش نظم بخشی هیجانی بر سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی پسرهای 10 تا 14 سال دچار اختلال سلوک

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش نظم بخشی هیجانی بر سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی پسرهای 10 تا 14 سال دچار اختلال سلوک بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 68 دانش‌آموز پسر 10 تا 14 ساله مراجعه ‌کننده در بازه زمانی مهر و آبان‌ ماه 96 به مرکز مشاوره راه نوین زندگی شهر گنبدکاووس بود. از بین آن ها 30 دانش‌آموز که کمترین نمره سازگاری را در پرسشنامه‌ سازگاری دانش‌آموزان سینها و سینگ، 1993 و بالاترین نمره را در پرسشنامه‌ علائم مرضی کودکان نسخه والدین گادو و اسپراکفین (2007) کسب کرده بودند؛ به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به‌مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی و بر اساس تلفیق دستورالعمل مک‌گی، وود و برنتلی (1390) و آلن، مک‌گی و بارلو (2009) تحت آموزش گروهی نظم بخشی هیجانی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه در نشانه‌های اختلال سلوک (f= 19.27, p= 0.001)، سازگاری کل (f=59.02,p=0.001)، سازگاری عاطفی (f= 19.86, p= 0.01)، سازگاری اجتماعی (f= 47.83, p= 0.001) و سازگاری تحصیلی (f= 32.05, p= 0.001) در مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد. نتیجه‌گیری: از آنجا که آموزش نظم بخشی هیجان، بر تعامل فرد با هم‌سال‌ها و اجتماع به‌شکل مستقیم تاثیرگذار است؛ به نحو مطلوبی می تواند از میزان نشانگان اختلال سلوک بکاهد. لذا نهادهای خانواده، تربیتی، آموزش ‌و پرورش و مراکز خدمات روان‌شناختی و مشاوره می‌توانند در جهت بهبود این اختلال از این روش بهره ‌مند شوند.