اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر فرسودگی تحصیلی، پذیرش اجتماعی و عواطف دانش‌آموزان دچار ناتوانی یادگیری

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر فرسودگی تحصیلی، پذیرش اجتماعی و عواطف دانش‌آموزان دچار ناتوانی یادگیری بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و جامعه آماری 513 دانش‌آموز پسر دچار انواع ناتوانی یادگیری پایه سوم تا پنجم ابتدایی ارجاع داده‌ شده به مرکز اختلال یادگیری آموزش و پرورش بوشهر در سال تحصیلی 1396-1395 بود. از میان آن ها به روش نمونه‌گیری در دسترس ابتدا 160 نفر که ویژگی‌های لازم را داشتند؛ فهرست شدند و سپس 34 نفر انتخاب و در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های فرسودگی تحصیلی برسیو، سالانووا و اسچفلی (2007)، پذیرش اجتماعی فورد و رابین 1970، عواطف ویلیامز، کمپل و آهرانز (1997) و برنامه آموزشی تنظیم هیجان آلن، مک‌هاگ و بارلو 2009 بود که طی 8 جلسه 5/1 ساعته یک‌بار در هفته در مورد گروه آزمایش اجرا شد. داده‌های حاصل از اجرای پرسشنامه‌ها در مورد دو گروه در سه مرحله اندازه گیری، با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش تنظیم هیجان بر فرسودگی تحصیلی (f= 3.232, p= 0.013)، پذیرش اجتماعی (f= 4.467, p= 0.001) و عواطف (f= 4.327, p= 0.021) اثر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار مانده است. نتیجه‌گیری: از آنجا که آموزش تنظیم هیجان سبب ارتقاء تعامل فرد با هم‌سال‌ها، افزایش آگاهی، پذیرش و ابراز هیجان‌های او می‌شود، می توان از آن به عنوان روش مداخله‌ای موثری برای کاهش فرسودگی تحصیلی و افزایش پذیرش اجتماعی و بهبود عواطف دانش‌آموزان دچار انواع ناتوانی یادگیری و دانش‌آموزان دچار اختلال‌های مشابه استفاده کرد.