رهاسازی تلقیحی کفشدوزک stethorusgilvifronsmulsan (coleoptera: coccinellidae) برای مهار زیستی کنه تارتن خرما oligonychusafrasiaticus mcgregor (prostigmata:tetranychidae)

در این پژوهش روش های مختلف رهاسازی تلقیحی کفشدوزک stethorusgilvifronsmulsan برای مهار زیستی کنه تارتن خرما oligonychusafrasiaticus mcgregor با استفاده از طرح آشیانه ای در منطقه شادگان استان خوزستان مقایسه شد. آشیان های اصلی شامل سه زمان رهاسازی همزمان، سه روز و یک هفته پس از ظهور کنه در نخلستان بودند. آشیان های فرعی شامل سه سطح مختلف رهاسازی حداقل، متوسط و حداکثر با تعداد 5/0، 1 و 3 عدد کفشدوزک در هر مترمربع به صورت روزانه که به مدت 2 هفته ادامه داشت. این آزمایش دارای سه تکرار بود. هر تکرار شامل یک نخلستان ربع هکتاری با نخل خرمای رقم سایر بود. نتایج نشان داد بین تیمارهای مختلف رهاسازی از نظر میانگین فصلی جمعیت و سرعت رشد کنه تارتن و تعداد کفشدوزک فعال اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 درصد وجود دارد. روش رهاسازی با تراکم حداکثر و همزمان با ظهور کنه به عنوان مناسب ترین روش رهاسازی کفشدوزک بود. زیرا در این روش کفشدوزک دارای بالاترین سرعت رشد (09/0) و کنه تارتن کمترین سطح تعادل جمعیت (216/0) بود. همچنین نتایج نشان داد که هر چه زمان رهاسازی به زمان شروع فعالیت کنه تارتن نزدیک تر و تعداد کفشدوزک رهاسازی شده در واحد سطح افزایش یابد، کارایی کفشدوزک در کنترل جمعیت آفت افزایش می یابد. به طوری که بالاترین کارایی در تیمار رهاسازی حداکثر و همزمان با شروع فعالیت کنه (27/83 درصد) بوده است.