تجزیه هیدروتایم جوانه‌زنی بذر شاه‌افسر (melilotus officinalis (l.) lam.)، خردل وحشی (sinapis arvensis l.) و جو (hordeum vulgare l.)

جوانه‌زنی یک جمعیت بذری در پاسخ به کاهش پتانسیل آب با استفاده از مفهوم هیدروتایم مدل‌سازی می‌شود. این مدل دارای خروجی‌هایی است که از نظر فیزیولوژیکی و اکولوژیکی معنی‌دار می‌باشند. یکی از پیش‌فرض‌های مدل هیدروتایم، توزیع نرمال پتانسیل آب پایه در میان بذرهای یک جمعیت است. با این حال، این فرض در بسیاری از گونه‌ها مشاهده نمی‌شود که برآیند آن پیش‌بینی نادرست جوانه‌زنی است. در این مقاله مدلی بر مبنای توزیع بتا پیشنهاد می‌گردد که علاوه بر پیش‌بینی بسیار مناسب الگوی جوانه‌زنی از نظر زیست‌شناختی نیز بر مدل مرسوم برتری دارد. در این پژوهش، جوانه‌زنی بذر شاه‌افسر (melilotus officinalis (l.) lam.)، خردل وحشی (sinapis arvensis l.) و جو (hordeum vulgare l.) در محدوده‌ای از پتانسیل‌های آب مورد آزمون قرار گرفت و پاسخ جوانه‌زنی آنها توسط مدل هیدروتایم مبتنی بر دوازده تابع آماری نرمال، بتا، گاما، لوگ‌لجستیک، ویبول، گامبل، بیرنبامساندرز، نرمال معکوس، لوگ‌نرمال، لجستیک، ریلی و گاما معکوس توصیف گردید. نتایج نشان داد که پارامترهای برآورد شده با مدل هیدروتایم مبتنی بر توزیع بتا از اطمینان بیشتری نسبت به سایر توزیع‌ها برخوردار بود (aicc برای شاه‌افسر، خردل وحشی و جو به ترتیب معادل 60/556، 70/864 و 20/1034 برآورد شد). بر اساس مدل هیدروتایم بتا، ثابت هیدروتایم و آستانه پتانسیل آب برای شروع جوانه‌زنی بذر شاه‌افسر بترتیب 01/14 مگاپاسکال ساعت و 85/0 مگاپاسکال، برای خردل وحشی به ترتیب 33/22 مگاپاسکال ساعت و 98/0 مگاپاسکال و برای جو به‌ترتیب 69/48 مگاپاسکال ساعت و 47/2 مگاپاسکال برآورد شد. با توجه به انعطاف‌پذیری توزیع بتا، این مدل امکان پیش‌بینی دقیق جوانه‌زنی و نیز تعیین توزیع پتانسیل آب پایه را فراهم می‌آورد.