بررسی اثر روش های کاشت پیاز خوراکی (allium cepa l.) بر خصوصیات رشدی اویارسلام ارغوانی (cyperus rotundus l.) تحت سطوح مختلف کود نیتروژن

به منظور بررسی اثر روش های کاشت پیاز خوراکی بر خصوصیات رشدی اویارسلام ارغوانی تحت سطوح مختلف کود نیتروژن، آزمایشی در سال 1392 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل سه روش کاشت پیاز خوراکی (بذر، سوخچه و نشاء) و فاکتور دوم شامل سه سطح مختلف نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد در طی فصل رشد حداکثر میزان رشد اویارسلام ارغوانی مربوط به روش کاشت مستقیم بذر و سطوح بالای نیتروژن بود بطوری که بعد از 10 هفته پس از کاشت، بیشترین مقدار ارتفاع (33/92 سانتی متر)، سطح برگ (65/446 سانتی متر مربع)، وزن خشک اندام هوایی (306/7 گرم در بوته)، تعداد غده (33/15 غده در گلدان) و وزن خشک کل اندام زیرزمینی (369/5 گرم در بوته) در روش کاشت مستقیم بذر و سطوح بالای نیتروژن (100 و 150 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. همچنین در طی فصل رشد کمترین میزان رشد این علف هرز مربوط به روش کاشت سوخچه و سطوح پایین نیتروژن (50 کیلوگرم در هکتار) بود. از طرفی، نتایج این آزمایش حاکی از واکنش مثبت اویارسلام به مقادیر بالای کود نیتروژن می‏باشد و نشان می‏دهد کشاورزان با مصرف نیتروژن بیشتر غده‏دهی اویارسلام را نیز افزایش خواهند داد و این قطعاً به ضرر گیاه زراعی خواهد بود. بنابراین استفاده از روش کاشت سوخچه و سطوح متوسط نیتروژن (50 و100 کیلوگرم در هکتار) در زراعت پیاز جهت به حداقل رساندن خسارت علف‌هرز اویارسلام ارغوانی توصیه می شود.