شناسایی عامل بیماری پوسیدگی نرم و ساق‌سیاه سیب‌زمینی در استان اردبیل

به منظور شناسایی عامل بیماری پوسیدگی نرم و ساق‌سیاه سیب‌زمینی، در سال 1391 از انبارها و مزارع سیب‌زمینی استان اردبیل، نمونه‌های گیاهی با علایم ساق‌سیاه و پوسیدگی نرم، جمع‌آوری و 53 جدایه باکتری پکتولیتیک جداسازی شد. پس از اثبات بیماری‌زایی، جدایه‌ها از نظر ویژگی‌های فنوتیپی، مورد بررسی قرار گرفته و با جدایه‌های استاندارد مقایسه گردیدند. شدت لهانندگی جدایه‌های مورد بررسی تعیین گردید و درصد آلودگی هر منطقه برآورد شد. نتایج آزمون‌های فنوتیپی افتراقی ویژه انتروباکترهای پکتولیتیک،تنوع بالایی را میان جدایه‌ها نشان داد. براساس این نتایج جدایه‌ها در شش گروه مختلف طبقه‌بندی شدند. جدایه‌های گروه اول براساس ویژگی‌های بیوشیمیایی و افتراقی به گونه‌pectobacteriumcarotovorum subsp. carotovorum، گروه دوم به‌گونهpectobacteriumwasabiae، گروه سوم به گونه‌pectobacteriumatrosepticum و جدایه‌های گروه چهارم به‌گونهdickeyachrysantemi شبیه بودند. نتایج شناسایی فنوتیپی با کاربرد آغازگرهای اختصاصی برای سه گونه، مورد تایید قرار گرفت. گروه پنجم شامل دو جدایه بوده و ویژگی‌های این جدایه‌ها، حدواسط گونه‌های pectobacteriumcarotovorum subsp. carotovorumوdickeyachrysantemi بود. گروه ششم که فقط دربرگیرنده یک جدایه بود، براساس ویژگی‌های فنوتیپی به هر دو گونه pectobacteriumcarotovorum subsp. carotovorum و pectobacteriumwasabiae شبیه بوده و بینابین این دو گونه قرار گرفت. در بررسی درصد آلودگی، منطقه کلخوران با 75/18، بیش‌ترین میزان آلودگی را به باکتری‌های پکتولیتیک، در بین مناطق نمونه‌برداری شده داشت.