ارزیابی تراکم و ویژگی های رویشی علف های هرز برنج (Oryza sativa L.) در کشت تلفیقی برنج، اردک و آزولا (Azolla sp.)

به منظور ارزیابی تاثیر اردک و آزولا بر کنترل علف های هرز در کشت توام برنج، اردک و آزولا، پژوهشی در سال زراعی 1391 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این پژوهش تعداد اردک به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (شاهد، 400، 800 و 1200 قطعه در هکتار) و آزولا به همراه نیتروژن به عنوان عامل فرعی در چهار سطح شاهد، نیتروژن (50 کیلوگرم در هکتار)، آزولا (500 گرم در متر مربع) و آزولا+ نیتروژن در نظر گرفته شدند. علف‏های هرز اویارسلام زرد (cyperus rotundus l.)، اویارسلام بذری (cyperus difformis l.)، سوروف (echinochloa cruss-galli l.)، بندواش (paspalum notatum l.)، قاشق واش (alisma plantago aquatic l.) و عدسک آبی (lemna minor l.) ترکیب گونه ای علف های هرز مزرعه را تشکیل دادند. جدول میانگین مربعات داده ها بیانگر اختلاف معنی دار اثر تعداد اردک، آزولا و نیتروژن و برهمکنش آن ها در علف های هرز مختلف بود. بر اساس نتایج، کم‌ترین تراکم بوته علف های هرز اویارسلام بذری، اویارسلام زرد و بندواش مربوط به تیمار 1200 قطعه و تیمار آزولا به همراه نیتروژن و بیش‌ترین تراکم بوته مربوط به تیمار بدون اردک همراه با نیتروژن (به ترتیب 36، 24 و 20 بوته در متر مربع) بود. هم‌چنین نتایج نشان داد که در سطوح 800 و 1200 قطعه اردک علف هرز سوروف و در سطوح 400، 800 و 1200 قطعه اردک، علف های هرز قاشق واش و عدسک آبی به طور کامل کنترل شدند. در مجموع به نظر می رسد افزایش تعداد اردک تا 1200 قطعه به همراه مصرف آزولا و مقدار کاهش یافته نیتروژن می‏تواند مهمترین علف های هرز برنج نظیر اویارسلام و سوروف را به خوبی کنترل نماید.