اثر محلول‌پاشی عناصر سیلیس، پتاسیم و روی بر برخی ویژگی‌های زراعی و خسارت بیماری بلاست و کرم ساقه خوار نواری Chilo suppressalis Walker)) برنج رقم طارم هاشمی

به منظور بررسی اثر تیمار محلول پاشی عناصر سیلیس (5 در هزار)، پتاسیم (2 در هزار) و روی (2 در هزار) بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، درصد خسارت بیماری بلاست گردن خوشه و درصد آلودگی کرم ساقه خوار نواری در رقم طارم هاشمی، آزمایشی به صورت پژوهش در مزرعه در سال 1391 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار محلول‌پاشی بر تمامی صفات به جز طول خوشه، وزن هزار دانه و تعداد پنجه معنی‌دار بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین، بیش‌ترین میزان عملکرد دانه (4518 کیلوگرم در هکتار)، تعداد دانه در خوشه (2/185)، تعداد دانه پر (6/174)، درصد باروری خوشه (3/94 درصد) و کم‌ترین تعداد دانه پوک در خوشه (6/10) و کم‌ترین درصد خسارت بلاست (3 درصد) و کرم ساقه خوار برنج (3/0 و 2/1 درصد به ترتیب درصد آلودگی و سفید شدن خوشه) در تیمار محلول پاشی سیلیس به-دست آمد. هم‌چنین، همبستگی منفی و معنی داری بین تعداد دانه پر و درصد آلودگی بلاست (**71/0- r=)، درصد آلودگی کرم ساقه خوار (**72/0- r=) و سفید شدن خوشه (89/0- r=) در سطح احتمال یک درصد مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده محلول‌پاشی عناصر روی، سیلیس و پتاسیم توانست عملکرد دانه (افزایش حدود 2 تا 14 درصدی) را همراه با کاهش خسارت کرم ساقه‌خوار (حدود 9 تا 87 درصد) و بلاست گردن خوشه (حدود 27 تا 87 درصد) بهبود بخشد. از بین عناصر محلول‌پاشی شده نیز سیلیس بیش‌ترین اثر مثبت را بر صفات مورد مطالعه داشت.