اثر دزهای کاهش یافته علف‌کش فورام سولفورون و تراکم کاشت بر عملکرد ذرت (Zea mays L.) و زیست توده علف‌های‌هرز

به منظور مطالعه تاثیر دزهای کاهش یافته علف‌کش فورام سولفورون و تراکم‌های مختلف کاشت بر عملکرد ذرت رقم سینگل کراس‌704 و زیست توده علف‌های هرز آن، آزمایشی به صورت طرح کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. در این آزمایش کرت اصلی شامل سطوح مدیریت علف‌های‌هرز در چهار سطح شامل 3 دز علف کش فورام سولفورون (50، 75 و 100 درصد دز توصیه شده (2 لیتر در هکتار، 5/22 درصد od 5 ) و شاهد وجین کامل و کرت های فرعی نیز در 4 سطح شامل تراکم های مختلف کاشت ذرت (5، 7، 9 و 11 بوته در متر مربع) در نظر گرفته شدند. همچنین هر کرت به دوبخش مساوی تقسیم شد و بخش بالایی هر کرت به عنوان شاهد بدون سمپاشی (دز صفر علف‌کش) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد، با کاربرد علف کش و افزایش تراکم ذرت، وزن خشک کل علف‌های‌هرز به طور معنی داری (p?0.01) کاهش یافت. به طوری که کمترین وزن خشک (42/621 گرم در مترمربع) مربوط به تیمار دز کاهش یافته (75%) بود که به نسبت به شاهد عدم سمپاشی 8/47 درصد کاهش داشت. با توجه به نتایج بدست آمده کاربرد علف کش نسبت به عدم کنترل علف‌هرز و همچنین افزایش تراکم ذرت، تاثیر معنی داری (p?0.01) بر عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت داشت. تفاوت بین تیمارهای دزهای کاهش یافته و دز توصیه شده با تیمار شاهد وجین کامل، معنی دار بود، اما بین دزهای کاهش یافته با دز توصیه شده تفاوت معنی داری از نظر عملکرد ذرت مشاهده نشد. می توان نتیجه گرفت که افزایش تراکم ذرت توان رقابتی ذرت را افزایش داده و موجب کاهش خسارت ناشی از علف‌های‌هرز و به دنبال آن کاهش مقدار مصرف علف کش می‌شود.