ارزیابی تاثیر روش‌های شیمیایی و غیر شیمیایی در مدیریت علف‌های‌هرز در راستای کاهش مصرف علف‌کش‌ها در چغندرقند

به‌منظور بررسی امکان استفاده از آرایش‌های مختلف کاشت، کنترل مکانیکی و شیمیایی جهت مهار علف‌های‌هرز و نیز کاهش مصرف علف‌کش در چغندرقند، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی واقع در کرج جاده مشکین دشت، اجرا شد. آزمایش به‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. آرایش کاشت به‌عنوان عامل اصلی در سه سطح شامل کشت تک ردیفه با پشته‌های 60 سانتی‌متر، کشت دو ردیفه با پشته‌های 60 سانتی‌متر و کشت تک ردیفه با پشته‌های 50 سانتی‌متر بود. زمان انجام کنترل مکانیکی به عنوان عامل فرعی در سه سطح شامل حذف مکانیکی علف‌های‌هرز در مراحل 4 تا 6 برگی ، 10 تا 12 برگی و 14 تا 16 برگی چغندر قند منظور گردید. کاربرد علف‌کش به عنوان عامل فرعی فرعی در دو سطح شامل متامیترون به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) و تری فلوسولفورون-متیل به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که دربین تیمارهای مورد بررسی، کنترل مکانیکی و تیمار علف‌کش تاثیر معنی داری بر تراکم و زیست توده تولیدی توسط علف‌های‌هرز داشتند. تاثیر تیمار آرایش کاشت نیز بر زیست توده علف‌های‌هرز معنی دار شد، که بیشترین اثر را کشت دو ردیفه با پشته‌های 60 سانتی متر داشت. در مجموع، حذف مکانیکی علف‌های‌هرز در مرحله 4 تا 6 برگی چغندرقند علف کش ترکیبی متامیترون به اضافه آمیخته (فن مدیفام + دس مدیفام + اتوفومیست) بر زیست توده و تراکم علف‌های‌هرز موثر بودند. علاوه بر این، در اغلب موارد، تاثیر قابل ملاحظه ای از تیمارهای آزمایش بر صفات چغندرقند مشاهده نشد.