بررسی پراکنش نسبی قارچ Polymyxa betae Keskin با استفاده از روش‌های میکروسکوپی و مولکولی و امکان انتقال آن از طریق علف‌های ‌هرز مهم مزارع چغندرقند استان‌های خراسان رضوی و شمالی

جنس polymyxa‌، تاکسونی از شاخه plasmodiophoromycota و سلسله protozoa است .این قارچ یک پارازیت اجباری– داخل سلولی ریشه گیاهان آوندی می باشد. تاکنون دو گونه p.graminis و p.betae ازاین قارچ شناسایی شده است که ناقل بیماریهای مخربی در چغندرقند و تیره غلات هستند. به منظور بررسی پراکنش مزارع آلوده به p.betae در استان‌های خراسان رضوی و شمالی از خاک 39 مزرعه چغندرقند نمونه‌برداری شد. سپس در خاک‌های جمع آوری شده بذر چغندر قند رقم ic کاشته شد و پس از 5 الی 7 هفته، گیاهان از خاک خارج گردیدند و با استفاده از‌، روش میکروسکوپی و روش مولکولی pcr nested میزان آلودگی گیاهان چغندرقند در مزارع مختلف به p.betae ارزیابی شد. نتایج نشان داد قارچ فوق در 59 درصد از نمونه‌های ریشه‌، به روش میکروسکوپی و در 3/75 درصد نمونه‌های ریشه به روش مولکولی ردیابی شد. با کاشت 17 گونه بذر علف‌های هرز غالب مزارع چغندرقند و گندم در خاک‌های آلوده به p.betae‌، امکان میزبانی این گونه‌ها به کمک دو روش میکروسکوپی و مولکولی در دو استان فوق بررسی شد. از بین این علف‌های هرز‌، گونه‌های سلمه تره (chenopodium album)، تاج خروس ریشه قرمز amaranthus retroflexus))‌ تاج خروس سبز (a. viridis)‌ ، خرفه (portulaca oleraceae)‌ و پیچک صحرایی (convolvulus arvensis)‌ می‌توانند میزبان این قارچ باشند، و علف‌های هرز سلمه تره و پیچک صحرایی، به عنوان گیاهان آلترناتیو این قارچ در مزارع چغندرقند، معرفی شدند.