بررسی زمان بهینه و دوز کاربردی علف‌کش کلریدازون در چغندرقند (beta vulgaris l.) در استان‌های خوزستان و گلستان

به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد علف کش کلریدزون (پیرامین wp 65%) جهت کنترل علف های هرز پهن برگ چغندرقند، آزمایشی یک ساله در سال زراعی 1398-1397 در استان های خوزستان (صفی آباد) و گلستان (گنبد) اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف کش های کلریدازون در سه دوز (3، 4 و 5 کیلوگرم در هکتار از ماده تجارتی) با دو مرحله کاربرد (قبل از جوانه زنی (پیش رویشی) و در مرحله 4 برگی چغندرقند (پس رویشی)) و کاربرد پس رویشی علف کش فن مدیفام+ دس مدیفام+ اتوفومزیت (بتانال پراگرس اُاف به مقدار 3 لیتر در هکتار از ماده تجاری) و شاهد وجین بودند که در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در چهار تکرار به اجرا درآمد. کرت های آزمایشی به دو قسمت تقسیم و بخش پایینی آن تیمار شد و بخش بالایی به عنوان شاهد عدم کنترل در نظر گرفته شد.  زمان ارزیابی تیمارهای آزمایشی 30 روز پس از سمپاشی و ارزیابی ها شامل ارزیابی چشمی، تعیین تراکم و وزن خشک علف های هرز پهن برگ و عملکرد چغندرقند در پایان دوره رشد بود. آنالیز آماری داده های آزمایش در هر دو منطقه تاثیر معنی دار تیمارهای علف کش بر علف های هرز را تایید کرد. نتایج آزمایش در منطقه دزفول نشان داد که کاربرد 3 کیلوگرم در هکتار از علف کش کلریدازون توانست به میزان 95 تا 100 درصد علف هرز خردل وحشی و در منطقه گنبد علف های هرز هفت بند و گاوچاق کن را به میزان 86 و 93 درصد کنترل کند. تفاوت این تیمار در هر دو منطقه با تیمار کاربرد فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومزیت معنی دار نشد. علاوه بر این، در منطقه دزفول، کاربرد پس رویشی و پیش رویشی کلریدازون تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند اما در منطقه گنبد، کاربرد پیش رویشی کلریدازون از کارآیی بالاتری نسبت به کاربرد پس رویشی آن برخوردار بود. در مجموع، نتایج آزمایش در دو منطقه دزفول و گنبد نشان داد که کاربرد پیش رویشی 3 کیلوگرم در هکتار از علف‌کش‌‌ کلریدازون از کارآیی بالایی برخوردار بوده و مشابه با کاربرد فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومزیت، بیش از 85 درصد علف های هرز را کنترل کردند. این تیمار در کنترل علف هرز پنیرک ضعیف (با کنترل 57 درصد) بود و در صورت وجود آن در مزرعه، باید مقدار مصرف کلریدازون تا 4 کیلوگرم در هکتار افزایش یابد. کاربرد کلریدازون در مقدار 5 کیلوگرم در هکتار به دلیل تاثیر منفی بر جوانه زنی چغندرقند توصیه نمی گردد.

Determination of Optimum Application Time and Dose of Chloridazon (Pyramin, WP 65%) in Sugar Beet

Introduction: Sugar beet competes with weeds for light, nutrients and water resources and is so sensitive especially at the early stages of growth. Weeds are the most important factors limiting sugar beet production in Iran. Although, about 20 herbicides were registered to control weeds, but their effectiveness would be high only if farmers use them properly. Due to sensitivity of weeds to herbicides at certain times, determination of the best herbicide application time is very important. Cloridazon is one of the selective herbicides registered for broadleaf weeds control of sugar beet. Both pre and postemergence applications of this herbicide were recommended but the effectiveness of treatment should be evaluated.  Material and Methods: In order to determine the best application time of Cloridazon (Pyramin, WP 65%) to control broad leaf weeds in sugar beet field, an experiment was conducted in two locations i.e. Golestan province (Gonbad station) and Khozestan province (Safiabad, Dezful station), Iran, during 2018. Experiments were arranged as randomized complete block design with 4 replications. Treatments were: application of Cloridazon at 3, 4 5 kg/ha, and two different application times (i.e. preemerge and postemerge at 4 leaf stages), application of Phenmedipham+Desmedipham+ Ethofumesate (Betanal Progress O.F. at 3 lit/ha at 24 leaf stages), and weed free as the check. Each experimental plots were divided into two parts including: uncontrolled part (as weedy control) and treatment part. Efficacy of the treatments on weed population and control was evaluated based on the percent of reduction in weeds density and dry weight and EWEC scoring system at 30 days after herbicides application. Root yield of sugar beet was also measured at the end of the growing season. The weed spectrum was not similar in both locations. Polygonum aviculare and Sonchus arvensis were dominant in Gonbad and Malva sylvestris and Sinapis arvensis were dominant in Dezful. Experimental data were analyzed by SAS (version 9.1) program and means were compared with the Duncan’s multiple range test. Results: The results indicated that the effects of treatments on weeds were significant. Application of Cloridazon at 3 kg/ha controlled sinapis arvensis by 95 to 100% and Sonchus arvensis by 86 to 93%. In both locations, the difference between this treatment and Phenmedipham+ desmedipham+ ethofumesate (Betanal Progress OF) was not significant. Chloridazon (as preemergence treatment) performed better in controlling broad leaf weeds compared with post treatment. The preemergence application of Chloridazon (at 3 , kg/ha) was the best treatment (with more than 85% weed population control) in both studied areas. In addition, this treatment had no significant difference with Phenmedipham+ desmedipham+ ethofumesate (Betanal Progress OF). The results show the low efficacy of Pyramin on weeds when it was applied late (after 2 leaf stages). However, due to different germination time of weeds, single application of Pyramin is not enough to achieve the desired results. Application of posttreatments (like Betanal Progress OF) is necessary as complementary treatments. However, using 3 kg/ha of Pyramin, cannot control Malva sylvestris if this weed is dominant in the field, and the Pyramin dose should be increased to 4 kg/ha. Anyway, application of Chloridazon at more than 4 kg/ha is not recommended as it would have negative effects on sugar beet seed germination. It should be noted that both cultivars (Roza Gold and Silvetta) used in Gonbad and Dezful were monogrm and more sensitive to herbicides with respect to polygerms. The probability of seed damage on monogrm cultivars will be higher by pre emerge herbicide application. Based on our results, application of Chloridazon (at 3 kg/ha as preemerge treatment) was the best treatment for sugar beet root yield and showed no significant difference with the application of Phenmedipham+desmedipham+ ethofumesate (Betanal Progress OF).