ارزیابی قدرت رقابت ژنوتیپ‌های ذرت (zea mays l.) با علف‌های هرز در مقادیر مختلف نیتروژن

رقابت علف‌های هرز با ذرت به عواملی نظیر نوع هیبرید، مراحل رشد گیاه، تراکم و نوع علف‌های هرز و میزان عناصر غذایی بستگی دارد. این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و چهار تکرار انجام شد. در کرت‌های اصلی سه مقدار کود نیتروژن 90، 180 و 260 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و بدون کود، و در کرت‌های فرعی چهار هیبرید ذرت sc.704، dkc6589، مبین و sc.640 قرار گرفتند. هر کرت فرعی به صورت فرضی به دو بخش مساوی عاری از علف هرز و با علف هرز تقسیم شد. نتایج نشان داد که رقابت علف‌های هرز میانگین صفات وزن 100 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و تعداد دانه در ردیف را به ترتیب، 5.3، 21.7، 24 و 10 درصد نسبت به شرایط وجین کاهش داد. افزایش میزان نیتروژن، اثر رقابت علف‌های هرز بر ذرت را افزایش داد. لاین dkc6589 به دلیل عملکرد دانه بالا در هر دو شرایط تداخل و وجین علف‌هرز (به ترتیب 1222و 908 گرم در متر مربع)، دارای شاخص تحمل رقابت با علف‌هرز (1.27) بالاتری نسبت به سایر هیبریدها بود. بطورکلی، هیبرید sc704 و لاین dkc5689 از شاخص رقابت (به ترتیب 1.83 و 1.08) بالایی برخوردار بودند. هیبریدهای مبین و sc.640 شاخص ci کمتری نسبت به sc.704 و dkc6589 داشتند. بنابراین، اگرچه دو هیبرید متوسط‌رس مبین و sc.640 دارای شیب خسارت عملکرد کمتری در شرایط تداخل علف‌هرز بودند، اما لاین دیررس و پرمحصول dkc6589 و همچنین هیبرید sc.704 از عملکرد بالا و قدرت پایداری عملکرد بیشتری در شرایط رقابت با علف‌هرز برخوردار بودند.