تاثیر نوع بافت قلمه و تیمار هورمونی در ترکیب با مواد کمک‌ریشه‌زا بر صفات ریشه‌زایی سرخدار (Taxus Baccata L.)

سرخدار از گونه های بومی ارزشمند با کاربرد بسیار وسیع در فضای سبز است. به منظور بررسی تاثیر نوع بافت قلمه (چوب نرم، نیمه سخت و سخت) و میزان هورمون ایندول بوتیریک اسید (5000،2500،500،0 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با مواد کمک ریشه زا (پراکسید هیدروژن سه درصد و پوترسین یک میلی مولار)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به‌اجرا درآمد. پس از پنج ماه از زمان قلمه‌گیری، درصد ریشه زایی، تعداد ریشه، طول بزرگ‌ترین ریشه، تعداد دسته‌های برگچه ای، کلروفیل کل، فنل کل و تعداد قلمه های کالوس‌زده بررسی شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده اثر نوع بافت، تیمار و برهمکنش آنها بر بیشتر صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. ایندول بوتریک اسید (iba) 5000 + پراکسید هیدروژن 3 درصد بهترین تیمار در افزایش درصد ریشه زایی، تعداد ریشه، طول ریشه و تولید دسته‌های برگچه ای در قلمه های نیمه سخت بود و مقدار فنل کل در قلمه های نیمه سخت کمتر از قلمه های نرم بود. در تیمار شاهد، قلمه ها کالوس تولید کردند، اما ریشه زایی صورت نگرفت. در بین مواد کمک‌ریشه‌زا، پراکسید هیدروژن در مقایسه با پوترسین بهتر عمل کرد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده استفاده از iba در غلظت های زیاد به همراه استفاده از پراکسید هیدروژن برای تسهیل در ریشه زایی قلمه های نیمه سخت سرخدار، به دلیل برتری معنی‌دار نسبت به شاهد توصیه می شود.