وابستگی اقتصادی خانوارهای جنگل‌نشین به منابع جنگلی در شهرستان لردگان

منابع جنگلی تاثیر مهمی در رفاه و کاهش فقر در مناطق روستایی و عشایری دارند. زاگرس‌نشینان از گذشتۀ دور تاکنون از محصولات چوبی و غیرچوبی جنگل استفاده می‌کردند و این تولیدات تاثیر اساسی در اقتصاد آنان داشته است. در این مطالعه تلاش شده است تا وابستگی اقتصادی به جنگل در جنگل‌های سردشت شهرستان لردگان در زاگرس مرکزی بررسی شود. رویکرد مورد استفاده در این پژوهش، توصیف و تحلیل کمّی با بهره‌گیری از مصاحبۀ نیمه‌ساختار‌یافته بوده است. ابتدا تاثیر درآمد حاصل از جنگل در اقتصاد خانوار بررسی و سپس خط فقر و شاخص‌های فقر شامل نسبت سرشمار، شکاف فقر، فوستر، گریر و توربک، آمارتیاسن و ضریب جینی محاسبه و بررسی شد. نتایج نشان داد مردم منطقه از 9 راهبرد معیشتی کسب درآمد می‌کنند که درآمد حاصل از کارگری در جایگاه اول قرار دارد و جنگل با درآمد سالانه 27 میلیون ریال برای هر خانوار دومین سهم اقتصادی را با 07/18 درصد داراست. 76 درصد افراد زیر خط فقر قرار دارند که با حذف درآمد جنگل، این عدد به 88 درصد رسیده است و 12 درصد خانوارها به زیر خط فقر منتقل شده‌اند که سبب افزایش 54/1 برابری عمق فقر شده است. شاخص فوستر، گریر و توربک برابر 15/0 بوده است که پس از حذف درآمد جنگل به 23/0 رسیده است. همچنین حذف درآمد جنگل، سبب افزایش 11 درصدی در توزیع نابرابر درآمدها می‌شود. ضروری است با تعیین راهبردهای صحیح نسبت به کاهش وابستگی به جنگل توسط جایگزینی فعالیتی مناسب اقدام کرد تا در نتیجۀ آن شدت تخریب جنگل‌ها کاهش یابد.