سیاست برداشت بهینه از جنگل با استفاده از روش برنامه‌ریزی پویا (مطالعه موردی: جنگل شفارود)

هدف از این تحقیق، تعیین مقدار برداشت بهینه راش با استفاده از برنامه ریزی پویا در جنگل شفارود در استان گیلان است. در این بررسی، ابتدا برای پیش‌بینی رویش راش از مدل ریاضی لجستیک استفاده شد. در مرحله بعد با استفاده از داده‌های سری‌های زمانی قیمت و هزینه، معادلات قیمت چوب و هزینه متغیر بهره‌برداری راش بر اساس مدل خودکاهشی برآورد شد. سپس با استفاده از معادلات رویش، قیمت، هزینه متغیر بهره‌برداری و نرخ سود بانکی مقدار برداشت بهینه از جنگل با استفاده از فن برنامه‌ریزی پویا، به‌طوری‌که حداکثر ارزش فعلی مورد انتظار نصیب واحد تولیدی شود، محاسبه شد. برای بهینه‌سازی مقدار برداشت از مدل برنامه ریزی پویا در نرم‌افزار lingo استفاده شد. به‌منظور بهینه‌سازی مدل، متغیرهای حداقل موجودی سرپای ممکن، مدل رویش، قیمت چوب در کنار جاده، هزینه متغیر بهره‌برداری، افق برنامه‌ریزی، هزینه انتقال گروه‌های قطع و وسایل بهره‌برداری به داخل جنگل و نرخ سود بانکی کدنویسی شدند. با توجه به متوسط موجودی سرپای منطقه که 490 متر مکعب در هکتار و حداقل موجودی سرپای ممکن در این تحقیق که 100 متر مکعب در هکتار است، مقدار برداشت بهینه و حداکثر ارزش فعلی مورد انتظار در یک دوره 100 ساله به‌ترتیب 6 تا 12 متر مکعب در سال و 32326 هزار ریال در هکتار برآورد شد. آنالیز حساسیت‌پذیری نشان داد که ممکن است مقدار برداشت بهینه با توجه به موجودی فعلی جنگل و حداقل موجودی سرپای ممکن، در نوسان باشد و حتی در مواردی هیچ برداشتی هم از جنگل صورت نگیرد.