نتایج نهایی کشت تلفیقی صنوبر و یونجه در کرج

در صنوبرکاری‌های سنتی، زارعان به طور معمول حاضر به کاهش تعداد نهال در هکتار نیستند و افزایش فاصله کاشت را به راحتی نمی‌پذیرند. بررسی‌های علمی نشان داده است که برای تولید چوب‌هایی با کیفیت بیشتر، رعایت فاصله بهینه و زمان بهره‌برداری مناسب به همراه استفاده از فضای بین درختان برای کشت محصولات زراعی به ویژه در سال‌های اولیه، موجب ارتقای سطح بهره‌وری و ترغیب بیشتر زارعان به زراعت چوب می‌شود. در این تحقیق، نهال‌های کلن صنوبر populus nigra betulifolia در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان بر پایه طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و شش تیمار با فواصل کاشت درختان شامل 3×4، 3×66/6، 3×8 و 3×10 متر صنوبر با یونجه به همراه دو تیمار شاهد صنوبر خالص (3×4 متر) و یونجه خالص کاشته شدند. ویژگی‌های رویشی درختان در یک دوره 9 ساله و خصوصیات یونجه به مدت 6 سال اندازه گیری و تجزیه وتحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بیشترین رویش ارتفاعی درختان متعلق به تیمارهای مخلوط 3×4، 8×3 و3×66/6 متر به‏ترتیب با رویش 159، 158 و 142 سانتی متر و بیشترین رویش قطری مربوط به تیمارهای 3×6، 3×8 و 3×10 متر به‏ترتیب با مقادیر 5/18، 1/18 و 1/17 میلی‌متر بود. مقادیر رویش حجمی برای تیمارهای 3×4 با یونجه، 3×8، 3×6، 3×4 صنوبر خالص و 3×10 متر به ترتیب بیشترین تا کمترین مقدار را ارایه دادند. همچنین از نظر تولید ماده خشک یونجه در هر هکتار، بیشترین مقادیر در تیمارهای یونجه خالص، 3×10 و 3×8 متر به ترتیب با 7507، 4788 و 4265 کیلوگرم حاصل شد. به عنوان نتیجه‌گیری نهایی، مناسب‌ترین تیمار برای اجرای کشت تلفیقی دالانی در شرایط محل اجرای طرح، تیمار3×66/6 متر تلفیقی صنوبر- یونجه معرفی می‌شود.