کاربرد بیشینۀ انتروپی در پیش‌بینی رویشگاه‌های بالقوۀ سرخدار (taxus baccata l.) در ذخیره‌گاه زیست‌کرۀ ارسباران

گونۀ سرخدار (taxus baccata l.) از گونه‌های در معرض خطر انقراض است. دامنۀ انتشار این گونۀ دیرزیست کاهش یافته و حفاظت رویشگاه‌های آن حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر، مطلوبیت رویشگاه سرخدار در ذخیره‌گاه زیست‌کرۀ ارسباران به‌عنوان یکی از رویشگاه‌های این گونه بررسی شد. بدین منظور مدل‌سازی مطلوبیت رویشگاه سرخدار با استفاده از روش بیشینۀ انتروپی ((maxent)maximum entropy ) و بر مبنای نقاط حضور (74 نقطه) انجام شد. عامل‌های درصد شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، واحدهای اراضی خاک، متوسط دما و متوسط بارندگی سالانه، طبقه‌بندی اقلیمی و کاربری فعلی زمین به‌عنوان متغیرهای مستقل در مدل‌سازی استفاده شدند. نتایج نشان داد سرخدار بیشتر تمایل به رویش در رویشگاه‌هایی در محدودۀ ارتفاعی 900 تا 1700 متر از سطح دریا، شیب 25 تا 60 درصد، دامنه‌های شمالی، محدودۀ بارندگی 360 تا 480 میلی‌متر، متوسط دمای 8 تا 13 درجۀ سانتی‌گراد، اقلیم مدیترانه‌ای و مناطق جنگلی با تاج‌پوشش بیش از 50 درصد دارد. براساس نتایج مدل‌سازی 41.8 درصد از وسعت ذخیره‌گاه زیست‌کرۀ ارسباران (1265 هکتار)، رویشگاه مطلوبی برای سرخدار است. این مناطق بیشتر در محدودۀ مناطق جنگلی تازه‌کند، کلاله، آینالو، نقدی و بالاسنگ قرار دارند. مقدار زیاد سطح زیرمنحنی (0/966) نشان‌دهندۀ قابلیت عالی مدل در تفکیک پیش‌بینی رویشگاه‌های مطلوب و نامطلوب از یکدیگر است. با استفاده از نتایج این تحقیق می‌توان مناطق مستعد حضور سرخدار را مشخص کرده و در آینده برای احیای رویشگاه‌های آن در ارسباران اقدام کرد.