بهبود عملکرد چوب برخی ارقام صنوبر از طریق جست‌گزینی در دورۀ دوم برداشت در کرج

مدیریت جست در روش بهره‌برداری کوتاه‌مدت سبب می‌شود که جست‌های باقی‌مانده از مواد غذایی، نور و آب بیشتری برخوردار شوند و در نهایت تنه‌های قطورتر و بلندتری تولید کنند. هدف این تحقیق، ارزیابی تولید چوب برخی ارقام صنوبر با استفاده از تیمار مدیریت جست‌ها در دورۀ دوم برداشت بود. پنج کلن صنوبر از گونۀ p. deltoides و دورگ‌های p. xcanadensis با سه تیمار مدیریت جست شامل یک‌جست، دوجست و چند‌جست بر روی هر پایه در قالب طرح آماری کرت‌های خردشده با سه تکرار بررسی شدند. در پایان فصل رویش، ویژگی‌های رویشی درختان سرپا و قطعات چوبی به‌تفکیک سرشاخه، تنه تا قطر10 سانتی‌متر و تنه‌های بیشتر از قطر10 سانتی‌متر اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیۀ واریانس ویژگی‌های رویشی در پایان سال پنجم بعد از دورۀ بهره‌برداری دوم نشان داد که قطر برابرسینه و ارتفاع جست در بین سطح‌های مختلف عوامل کلن و مدیریت جست و عوامل زی‌تودۀ خشک سرشاخه و تنه‌های با قطر بیش از 10 سانتی‌متر در سطح عامل مدیریت جست تفاوت معنی‌داری داشت. متغیرهای متوسط ارتفاع جست و ارتفاع بلندترین جست و قطر برابرسینۀ جست‌ها در کلن‌های p. deltoides 63/8 وp. x canadensis 561/41 در گروه اول قرار گرفتند. مقایسۀ میانگین‌های تولید زی‌تودۀ خشک چوبی کلن‌های صنوبر نشان داد که دو کلن p. deltoides 63/8 وp. x canadensis 561/41 به‌ترتیب با 6/7 و 6/4 تن در هکتار در سال، بیشترین مقدار زی‌تودۀ تنۀ با قطر کمتر از 10 سانتی‌متر را داشتند. همچنین بیشترین مقدار تولید تنۀ با قطر بیش از 10 سانتی‌متر مربوط به تیمار تک‌جست بود.