تاثیر هورمون‌های رشد بر باززایی درون شیشه‌ای زنبق مردابی (iris pseudacorus)

به‌منظور انجام این طرح، سه آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت گروه باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. برای باززایی گیاه از بذر، از غلظت‏‏های مختلف naoh(5، 10، 15و20 مولار) و خراش‏دهی با کاغذ سمباده (خراش‏دهی نرم، خراش‏دهی متوسط و خراش‏دهی سخت) استفاده شد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده‏‏ها نشان داد که غلظت 20 مولار naoh و نیز خراش‏دهی سخت با کاغذ سمباده بیشترین میزان جوانه‏زنی را داشتند. دو ماه پس از جوانه‌زنی بذور، هیپوکوتیل حاصل از دانهال‌های بذری طی دو آزمایش جداگانه تیمار شدند که در آزمایش اول غلظت‌های 1، 2 و 4 میلی‏گرم بر لیتر از هورمون‏های اکسین (پیکلرام و 2,4-d) و در آزمایش دوم غلظت‌های 1، 2 و 4 میلی‏گرم بر لیتر سایتوکینین (tdz و ba) با 4 تکرار برای هر تیمار، در قالب طرح کاملاً تصادفی کشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده‏ها نشان داد که بین تیمار‌ها در مقایسه با شاهد تفاوت معنی‏داری در سطح احتمال 1 درصد وجود داشت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده‏ها در پارامترهای رشد کالوس نشان داد که غلظت 4 میلی‏گرم بر لیتر پیکلرام و 1 میلی‏گرم بر لیتر بیشترین تاثیر را بر القای کالوس در این گیاه داشت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده‏ها در پارامترهای رشد گیاهچه نشان داد که تیمار ba با غلظت1 میلی‏گرم بر لیتر بیشترین میزان شاخه‌زایی را در این گیاه تولید نمود.