ارزیابی کاربرد پوشش و متیل‏سالیسیلات در میزان کیفیت و آسیب سرمایی پرتقال خونی ’مورو‛ در سردخانه

در این پژوهش اثر تیمارهای پوششی (واکس‏ و کیسه‏پلاستیکی) با میزان 24 میکرولیتر متیل‏سالیسیلات بر کیفیت و آسیب سرمایی میوه پرتقال خونی ’مورو‘ طی انبارداری بررسی شد. میوه‏ها پس از تیماردهی، به سرد‏خانه منتقل و در دمای 5 درجه‏سانتی‏گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 80 روز نگهداری شدند. در روزهای صفر، 20، 40، 60 و 80 روز انبارداری با نمونه‏گیری صفات میزان فنل‏کل گوشت و پوست، ظرفیت آنتی‏اکسیدانی گوشت و پوست، آنتوسیانین‏کل، پراکسیداسیون لیپید، درصد نشت یون، میزان و درصد آسیب سرمایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان فنل‏کل پوست و گوشت طی انبارداری کاهش یافت. فنل‏کل پوست در انتهای انبارداری در پوشش واکس با متیل‏سالیسیلات با مقدار 26/0 میلی‏گرم، کم‌ترین کاهش را داشت. هم‏چنین فنل‏کل گوشت در کیسه‏ پلاستیک با دو میوه ‏(25/0 میلی‏گرم)، کم‏ترین تغییرات را طی انبارداری نشان داد.‏ پوشش‏دهی همراه متیل‏سالیسیلات با حفظ رطوبت و ساختار سلولی سبب کند شدن فرایند پیری و حفظ ترکیبات مفید در میوه شد. به طور کلی، میزان آنتوسیانین‏کل و ظرفیت آنتی‏اکسیدانی گوشت طی انبارداری افزایش یافت. ظرفیت آنتی‏اکسیدانی پوست به ترتیب در پوشش واکس‏ (98/42 درصد) و کیسه‏ پلاستیک بادو میوه ‏(46/37 درصد) و کیسه‏ پلاستیک بادو میوه ‏با متیل‏سالیسیلات (42/37 درصد) بالاترین بود. پوشش واکس با متیل‏سالیسیلات با 18/0 میلی‏مول و کیسه ‏پلاستیک با دو ‏میوه ‏با 17/0 میلی‏مول کم‌ترین پراکسیداسیون لیپید را در انتهای انبارداری داشت. کیسه‏ پلاستیک تک ‏میوه با متیل‏سالیسیلات کم‌ترین مقدار را با 54/44 درصد و متیل‏سالیسیلات با41/77 درصد بیش‏ترین میزان نشت‏یونی را به خود اختصاص داد. مناسب‏ترین تیمارها برای کاهش آسیب پیتینگ پوشش کیسه‏ پلاستیک تک ‏میوه با متیل‏سالیسیلات (1درصد) و پوشش واکس با متیل‏سالیسیلات (1درصد) بود. طی انبارداری میزان پیتینگ، نشت‏ یونی، پراکسیداسیون لیپید افزایش پیدا کرد. ترکیب تیمارهای پس‏ از برداشت اثر بیش‌تری نسبت به کاربرد هر یک از تیمارها به تنهایی دارد در بین تیمارهای به کار رفته میوه ها ی تحت پوشش واکس همراه متیل‏سالیسیلات مناسب‏ترین وضعیت را داشتند.