تاثیر روش‌های کاربرد سولفات روی (چال‌کود، تزریق در تنه و محلول‌پاشی) بر بهبود ویژگی‌های کمی و کیفی انگور (Vitis Vinifera Cv Askari)

به منظور بررسی اثر روش های کاربرد سولفات روی بر بهبود ویژگی های کمی، کیفی و رفع کمبود روی در تاکستان های سی سخت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای کاربرد سولفات روی شامل تزریق در تنه (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر)، محلول پاشی (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر) و چال‌کود ( 75، 150 و 200 گرم در هر بوته) بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین عملکرد در تیمارهای کاربرد 200 گرم سولفات روی به صورت چال‌کود و تزریق 5/1 گرم در لیتر سولفات روی به ترتیب به مقدار 81/17 و 39/16 کیلوگرم در بوته در مقایسه با شاهد به میزان 27/7 کیلوگرم در بوته به دست آمد. تزریق سولفات روی در غلظت 3 در هزار باعث افزایش حجم حبه به میزان 62/3 سانتی متر مکعب در مقایسه با سایر تیمار ها گردید. تیمارهای تزریق 3 و 5 گرم در لیتر، محلول پاشی 5/1، 3 و 5 گرم در لیتر و کاربرد 75 ، 150 و 200 گرم سولفات روی به صورت چال‌کود شاخص سبزینگی برگ را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. هم‌چنین بیش‌ترین میزان غلظت روی در برگ انگور در تیمار محلول پاشی سولفات روی در غلطت 5 گرم در لیتر ( 43/127 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) در مقایسه با شاهد ( 5/17 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده گردید. به طورکلی در هر سه روش کاربرد روی، غلظت های پایین به طور معنی داری بیش‌ترین عملکرد را نسبت به شاهد تولید کردند، اما غلظت بهینه روی در برگ با محلول پاشی 5/1 درصد سولفات روی به دست آمد.