اثر تیمارهای داشت و پس از برداشت اسیدسالیسیلیک و پوتریسین بر برخی فاکتورهای کیفی میوه سیب رقم ’گرانی اسمیت‘

در این تحقیق اثر اسیدسالیسیلیک و پوتریسین هر کدام در چهار غلظت صفر، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بر روی 16 درخت 18 ساله سیب رقم ’گرانی اسمیت‘ (در مجموع 48 درخت) مطالعه شد. اعمال تیمارها در سه نوبت به ترتیب، بلافاصله بعد از تمام گل، 45 روز بعد از تمام گل و نیز 116 روز بعد از تمام گل (2 هفته قبل از برداشت) مه‌افشانی شدند. بعد از برداشت از هر تکرار سه الی چهار میوه انتخاب، و در تیمارهای ذکر شده به مدت 30 دقیقه غوطه ور، بسته‌بندی و به سردخانه با دمای 5/0±1 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ٩٠- 85 درصد منتقل شدند. نمونه‌ها با فاصله 4۵ روز در 5 مرحله از سردخانه‌‌ خارج و میزان کاهش وزن، سفتی بافت، میزان مواد جامد قابل حل، اسیدیته، ph و شاخص طعم اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با گذشت زمان درصد کاهش وزن نمونه‌های تیمار شده کمتر از نمونه های شاهد بودند با این حال سفتی و درصد اسیدهای آلی نمونه های تیمار شده بیشتر از شاهد بودند. سطوح 1 و2 میلی مولار اسیدسالیسیلیک و پوتریسین 1 میلی مولارسفتی بیش‌تر و درصد کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد نشان دادند (05/0 >p). مقادیر اسیدهای آلی نیز در نمونه های تیمار شده با اسیدسالیسیک 2 میلی مولار به طور معنی داری بیش‌تر از نمونه های شاهد بودند ولی پوتریسین تاثیر معنی داری بر درصد اسیدهای آلی نداشت. مواد جامد قابل حل نمونه های تیمار شده با اسید سالیسیسلیک و پوتریسین با غلظت 1 و 2 میلی مولار در ابتدای آزمایش به طور معنی داری (05/0 >p) کمتر از نمونه های شاهد بودند، در حالی‌که در مراحل پایانی مقادیر مواد جامد قابل حل بیش‌تر از شاهد بودند. فاکتورهای ph و شاخص طعم تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفتند.