بررسی اثرات بستر کشت و رقم بر برخی خصوصیات زراعی و فیزیولوژیک نشای خربزه

تولید خربزه از طریق کشت نشا می تواند باعث پیش رسی محصول، صرفه‌جویی در مصرف بذر، کنترل آفات و بیماری‌ها و کاهش خطرات سرمازدگی را به دنبال داشته باشد. به منظور بررسی اثرات بسترها کشت و رقم بر خصوصیات نشای خربزه آزمایشی به صورت فاکتوریل (2×6) در غالب طرح کاملا تصادفی با 10 تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در سال 1389 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو رقم خربزه تجاری به نام زرد ایوانکی و خاتونی و نیز بسترهای کشت شامل: بستر1: پیت 50 درصد،کوکوپیت 25 درصد، ماسه 25 درصد، بستر2: پیت 50 درصد،کوکوپیت 25 درصد، ورمی کمپوست 25 درصد، بستر3: پیت 50 درصد، کوکوپیت 25 درصد، پرلایت 25 درصد، بستر4: کوکوپیت 50 درصد، پیت 25 درصد، ماسه 25 درصد، بستر5: کوکوپیت 50 درصد، پیت 25 درصد، ورمی کمپوست 25 درصد، بستر6: کوکوپیت 50 درصد، پیت 25 درصد، پرلایت 25 درصد بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که بستر دوم (پیت 50 درصد،کوکوپیت 25 درصد، ورمی‌کمپوست 25 درصد) و بستر پنجم (کوکوپیت 50 درصد، پیت 25 درصد، ورمی کمپوست 25 درصد) در کلیه صفات (سطح برگ، قطر ساقه نشا، ارتفاع نشا، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه) دارای تاثیر بهتری بوده و باعث بهبود کیفیت نشا گردیدند. در نتیجه می‌توان این دو بستر را برای تولید نشای خربزه توصیه نمود. بین دو رقم زرد ایوانکی و خاتونی تفاوت معنی‌داری ملاحظه نشد. اثر متقابل رقم و بستر نیز در هیچ یک از صفات معنی‌دار نگردید.