بررسی و مقایسه ظروف کشت رایج و بیوراکتور تناوبی جهت تکثیر انبوه پایه Gf677 (هیبرید هلو×بادام)

پایه gf677 به طور معمول بعنوان پایه مقاوم به کمبود آهن برای هلو و بادام استفاده می‌شود. بنابراین تکثیر انبوه از طریق کشت بافت برای تولید تجاری این پایه مهم می‌باشد. امروزه کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در ریزازدیادی گیاهان می‌تواند هزینه تولید را کاهش داده و آن را توجیه اقتصادی نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور تناوبی در ریزازدیادی پایه هیبرید هلو و بادام و بهینه‌سازی شرایط کشت آن می‌باشد. در این تحقیق، 15-10 عدد گیاهچه‌های حاصل از کشت جوانه‌های جانبی در شرایط درون شیشه با ارتفاع 2-5/1 سانتی‌متر در بیوراکتورها (تک پارچه و دو پارچه) و ظروف کشت رایج کشت گردیدند. محیط کشت استفاده شده در بیوراکتورها ms تغییر یافته حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر bap، 2/0 میلی‌گرم در لیتر ga3 و 3% ساکارز به صورت مایع برای تکثیر در بیوراکتور مورد استفاده قرار گرفت و تغذیه تناوبی ریزنمونه‌ها در هر 24 ساعت به مدت 10 دقیقه برقرار گردید. مقایسه تکثیر در مرحله پرآوری شاخه در بیوراکتور و ظروف 300 میلی‌لیتری با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر در بیوراکتورها از حیث تعداد شاخه، ارتفاع شاخه، وزن‌تر و وزن خشک در مقایسه با سیستم کشت رایج در سطح 1 درصد تفاوت معنی‌داری داشتند. به طوری که در بیوراکتور متوسط حدود 600 شاخه با ارتفاع 43/7 سانتی‌متر در مقابل 20 شاخه با ارتفاع 47/2 سانتی‌متر در ظرف رایج تولید شد.