اثر ازت و تراکم کاشت بر جذب عناصر غذایی و خصوصیات کمی و کیفی گل مریم رقم دابل (Polianthes Tuberose L. ''Double'')

گل مریم، یکی از مهمترین گلهای شاخه بریده در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان بوده و دارای رتبه چهارم در میان گل‌های شاخه بریده و رتبه دوم بین گلهای پیازی کشور است. فاصله کاشت و مقدار مصرف نیتروژن از عوامل مهم برای بهبود رشد و کیفیت گل مریم هستند. جهت بررسی اثر فاصله کاشت و نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی گل مریم، آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی (rcbd) با 3 تکرار انجام گردید. شش سطح نیتروژن به عنوان فاکتور اول (صفر، 50، 100، 150، 200 و 250 کیلوگرم در هکتار) با استفاده از نمک نیترات آمونیوم و چهار فاصله کاشت به عنوان فاکتور دوم (10×10، 15×15، 20×20 و 25×25 سانتی‌متر×سانتی‌متر) بود. نتایج نشان داد که فاصله کاشت (25×25 سانتی‌متر) اثر معنی‌داری بر ارتفاع ساقه گل دهنده، قطر ساقه، طول خوشه، قطر گلچه، طول عمر گلدانی گل و جذب عناصر غذایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم توسط گیاه داشت. مصرف 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، شاخص‌های رشد و عملکرد گل مریم مانند ارتفاع ساقه گل دهنده، طول خوشه، قطر ساقه و غلظت نیتروژن در گیاه را به طور معنی‌داری بهبود بخشید.