اثر تراکم و عمق کاشت سوخ بر برخی صفات کمی گل بریده نرگس (Narcissus tazetta L.) در شرایط آب و هوایی خوزستان (ملاثانی)

گونه‌های نرگس، گیاهان زینتی بسیار مناسبی برای هوای آزاد و هم چنین بعنوان گل بریده می‌باشند. نرگس در طب سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و این گیاه به علت جنبه‌های دارویی (وجود گالانتامین) به عنوان یک گیاه دارویی نیز کاربرد دارد. بخش‌های جنوبی ایران مانند استان خوزستان، یکی از مناطق مهم تولید گل بریده نرگس در فصل زمستان می باشند. در این آزمایش، اثر تیمارهای فاصله کاشت سوخ (10، 15 و 20 سانتی متر) و عمق کاشت (10 و 15 سانتی متر) بر برخی خصوصیات گل بریده نرگس در شرایط آب و هوایی ملاثانی (استان خوزستان، جنوب غربی ایران) مورد مطالعه قرارگرفت. آزمایش با دو تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به اجرا درآمد. نتایج نشان دادند تیمارهای مختلف فاصله کاشت اثر معنی داری بر تعداد گل بریده داشتند. بیشترین تعداد گل بریده در تیمار فاصله کاشت 15 سانتی متر و عمق کاشت 10 سانتی متر وجود داشت که تنها با تعداد گل بریده در عمق کاشت 10 سانتی متر و فاصله کاشت 10 سانتی متر تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین ارتفاع شاخه گل بریده در تیمار فاصله کاشت 15 سانتی متر و عمق کاشت 15 سانتی متر وجود داشت که به طور معنی داری با ارتفاع شاخه گل بریده در فاصله کاشت 20 سانتی متر و عمق کاشت 10 سانتی متر تفاوت معنی داری داشت. بیشترین قطر ساقه در تیمار عمق کاشت 15 سانتی متر و فاصله کاشت 15 سانتی متر وجود داشت که تنها با قطر ساقه در تیمار عمق کاشت 10 سانتی متر و فاصله کاشت 20 سانتی متر تفاوت معنی دار داشت. تنها در تیمار فاصله کاشت 20 سانتی متر و عمق کاشت 10 سانتی متر قطر گلچه ها به طور معنی داری بیشتر از تیمار فاصله کاشت 20 سانتی متر و عمق کاشت 15 سانتی متر بود. تیمارهای عمق و فاصله کاشت، زمان گلدهی را تحت تاثیر قرار دادند. تیمار عمق یا فاصله کاشت یا برهمکنش آنها تعداد گلچه، تعداد گلچه باز در زمان برداشت و قطر گلچه را تحت تاثیر قرار نداد. نتایج نشان دادند که در شرایط آب و هوایی ملاثانی، کاشت سوخ نرگس در عمق کاشت 10 سانتی متر و فاصله کاشت 10 یا 15 سانتی متر بهتر از عمق کاشت 15 سانتی متر بود.