ارزیابی تنوع ژنتیکی ارقام مختلف سیب زمینی با استفاده از الکتروفورز پروتیین های ذخیره ای غده

سیب زمینی (solanum tuberosum l.) یکی از مهمترین گیاهان زراعی در تغذیه انسان است که در جهان از نظر اهمیت غذایی مقام چهارم را داراست. تعیین تنوع ژنتیکی بر اساس نشانگرهای مختلف نقش کلیدی در عملیات اصلاح نبات دارد. در این تحقیق از روشsds-page جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی 23 رقم سیب زمینی استفاده شد. استخراج پروتیین از غده های سیب زمینی نیز با استفاده از روش لاملی (1970) صورت گرفت. درصد پلی مورفیسم (چند شکلی) محاسبه شده و دندروگرام ارقام بر اساس روش upgma با استفاده از نرم افزار ntsys تعیین و رسم شد. همچنین فاصله ژنتیکی نمونه های مورد بررسی در نرم افزارspss محاسبه شد. نتایج حاصل از الکتروفورز، حضور 39 باند پروتیینی را در ارقام مورد مطالعه نشان داد که بیشترین تعداد باند (23 باند) در رقم markiz مشاهده گردید. دندروگرام حاصل نشان داد ارقام مورد مطالعه به طور کلی در دو گروه بزرگ قرار گرفتند. دو رقم impala و granola با یکدیگر دارای قرابت ژنتیکی بالایی (3/73 درصد) می باشند. همچنین مشاهده شد که دو رقم savalan و fontaneh دارای پایین ترین درصد شباهت (1/9 درصد) در بین ارقام مورد مطالعه نسبت به یکدیگر می باشند. دو گروه عمده از پروتیین های ذخیره‌ای نیز در دامنه 22 و 40 کیلودالتون به ترتیب شامل ایزومرهای اسپورامین و پاتاتین مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان دهنده وجود پتانسیل بالای تنوع ژنتیکی در بین ارقام سیب زمینی می باشد.